Veenendaal

Vraag de gemiddelde Nederlander met wie ze het liefst hun Valentijnsdag zouden doorbrengen, dan zouden er maar weinig zijn die zeggen: ‘Jan Peter Balkenende.' Toch wist de Veense CDA-afdeling een zaaltje aardig vol mensen te krijgen op het Ichtus College, alwaar de eminentie ons nederige dorpje vereerde met een bezoek. Ook Jan Breur, onze lijsttrekker, waagde zich in het hol van de leeuw.

Bij binnenkomst werd hij gelijk aangeschoten door diverse lokale CDA-corifeeën. Wat er mis was met hun folder, en waarom de SP daar zonodig stampij over moest maken? Kennelijk geven ze niet zoveel om de schijn van belangenverstrengeling.

Na enige gesprekken met de lokale mensen van het CDA, en een kop koffie, settelde Jan zich met zijn Jongerenraad-collega’s op een goede plek, en het duurde daarna niet lang voordat de happening kon beginnen.

Eerst toespraken van de lokale kopstukken. De toon waarop ze spraken was ferm, maar inhoudelijk niet echt overtuigend.
Henk Andeweg ging voor een gezond Veenendaal. “Is Veenendaal ziek dan?”, vroeg hij zich hardop af, om vervolgens zelf het antwoord te geven: “nee, maar af en toe ook niet helemaal lekker…” Daarna beschreef hij een bloederig tafereel, vergeleek hij Veenendaal met een patiënt die én een bypassoperatie heeft gehad die nooit is afgemaakt, én een aderlating waardoor bloedarmoede is ontstaan. In de visie van Andeweg is Veenendaal op sterven na dood, maar hij noemt het “af en toe niet helemaal lekker.” Over betrouwbare politici gesproken…
Bert van den Bosch deed het niet veel beter. Met geen woord reppen over de armoede, maar uitkeringsgerechtigden wel beschrijven als een kostenpost voor de gemeente. Vervolgens een hele rij aan zaken waar het CDA wel niet goed voor was, om als ultieme uiting van paniekvoetbal te roepen: “Daar is dus geen nieuwe lokale partij voor nodig!”
Marieke Overduin, ten slotte, kwam vertellen dat de WMO zo’n goede kans was voor Veenendaal. Op een gegeven moment dacht ze het bewijs gevonden te hebben dat het CDA wel degelijk een sociale partij is, en zei dat ook hardop: “Laat niemand u dus ooit vertellen dat het CDA geen sociaal gezicht heeft…” Het klonk indrukwekkend, maar natuurlijk zou het nooit gezegd zijn als er geen reden was tot twijfel hierover.

Na het lokale paniekvoetbal van stoere taal en verkapte verontschuldigingen was het tijd voor de minister-president. Gelukkig voor het CDA wist hij zichzelf wel sterk neer te zetten. Hij sprak over de waarde van het gezin, over de economie, over veiligheid, het gedoogbeleid. Opvallend was, dat hij allerlei zaken noemde die ook voor de SP erg belangrijk zijn, ware het niet dat CDA en SP hierin andere keuzes maakt, anders invulling geeft aan deze zaken.
Maar op één punt kon onze lijsttrekker het helemaal vinden met de premier: er moet een einde komen aan het doemdenken. We mogen best weer wat optimistischer zijn met z’n allen; hup, de schouders eronder! Een beter Nederland begint in Veenendaal.

Na de pauze een optreden van gospel-icoon Ralph van Maanen, en toen was de avond alweer voorbij. Na een kleine reeks fotosessies en videomomentjes verdween de premier weer, en onze lijsttrekker “borrelde” onder het genot van een bekertje sinas na met zijn Jongerenraadcollega’s en de plaatselijke CDA-prominenten. Al met al viel het toch wel mee, Valentijnsdag met de premier…