Veenendaal

11 september 1970 - 28 april 2018

De een kan beter stofzuigen dan de ander...

Een zwaar bewogen leven met een gevoel van niets kunnen betekenen en een soort van slachtoffer van de maatschappij zijn, bracht mij vele jaren geleden al een meer dan neutrale kijk op de politiek.
Iedereen in Nederland, iets specifieker, iedere Nederlander kan Minister President worden. Er over praten bracht mij terug in de slachtoffer rol want ja; iedereen zij het al, het is allemaal vriendjespolitiek en zij zijn geen vrienden van jou.

Met het ontstaan van de partij Mens en Spirit ontstond bij mij toch weer die drang om ook iets te willen betekenen. Helaas na een mooie start vernietigde die partij zich van binnen uit naar een partij van weinig betekenis. Weer teleurgesteld en bevestigd in de dogma's van de vriendjes politiek als ook je bent voor een dubbeltje geboren en zal nooit een kwartje worden, heb ik het weer laten gaan.

Toen kwam Wil Nu voorbij, een kleine partij, de voorzitter had nog met Pim Fortuijn gewerkt en ik mocht er al vrij snel betekenisvol bezig zijn. Echter geen geld, weinig leden en vooral geen slag kracht. De partij bleek ook nog eens vatbaar voor benadering vanuit een slachtofferrol waar beperkingen belangrijker dan mogelijkheden zijn en weer hield ik het voor gezien.

Ik had zelf een persoonlijke tegenslag gehad die ik eerst volledig wilde uitwerken om daarna nog eens goed te oriënteren in de politiek.
Tot mijn verbazing bleek de SP heel erg veel van mijn voorkeuren te ondersteunen. Ik nog eens verder lezen want ja.. die SP die hebben wel een specifiek verdien model en wil ik dat wel?
Er zijn een aantal maanden overheen gegaan voor dat ik bij mijzelf merkte dat geld minder belangrijk is dan iets kunnen betekenen voor je medemens. Ik werkte immers al als vrijwilliger in buurthuis en ouderen centra, dus wat hield mij dan tegen?
Een simpele overtuiging was het antwoord, niets kunnen betekenen als eenling zijnde. Een redelijk stomme overtuiging die de oplossing in zichzelf draagt...

Sinds september 2016 Ben ik nu “gewoon lid” van de SP. Eerst voorzichtig eens kennis maken met het plaatselijke team. Al snel de straat op met het Nationaal ZorgFonds dat de SP heeft bedacht en van het een kwam het ander. De timing is misschien wel de meest belangrijke factor in het geheel, Eerst nog een beetje kijken bij de bestuursvergadering en toen deelnemen aan de leden vergadering waar het hele partij plan door de leden beoordeeld werd en er ook op en aanmerkingen geplaatst mochten worden. Ik voelde mij gehoord en misschien nog wel belangrijker, ik kon mij verbinden met de mensen. Tot mijn verbazing mocht ik mee naar het regio congres om de punten op het partij plan en de kies lijst van onze afdeling over te brengen naar het landelijke team. Zo hee... amper lid, meer dan 90 leden en ik mocht mee. Geweldig! De mensen luisteren naar elkaar, hebben interesse in elkaar en ik mag daar iets van mijzelf laten zien... zou ik dan eindelijk mijn plek hebben gevonden?

Tijdens het regio Congres kreeg ik ook de kans om achter de microfoon te staan en te reageren op stand punten die daar werden aangedragen en er word serieus mee omgegaan, er werd echt geluisterd. Langzaam aan begon ik mij steeds meer thuis te voelen in die club. Tijdens mijn eerste campagne training ontdekte ik dat het vrij simpel is om vrijwilligerswerk op het partij bureau te doen. Nog ietwat sceptisch besloot ik dan om eens te gaan bellen voor het Nationaal ZorgFonds. Warempel, ik werd terug gebeld, prima interactie en ik mocht langs komen om te bellen. Reis kosten werden vergoed en omdat het tijdens etenstijd was, kreeg ik ook nog eens een maaltijd. Wederom geweldig!

Als iemand mij toen had verteld wat er een week later zou gebeuren had ik hem of haar hard uitgelachen. Want bij thuis komst had ik een mail met de vraag of ik op een beurs wilde meewerken voor het Nationaal Zorg Fonds. Met lichtelijke twijfel antwoordde ik, dat ik wel vier dagen zou kunnen. Binnen een half uur werd ik gebeld! Ik heb toegezegd voor de vier dagen en ben er op af gegaan. De beurs was leuk en leerzaam en de derde dag, op maandag morgen kreeg ik te horen dat ik s' middags naar het partij bureau mocht gaan om een instructie bij te wonen voor de campagne truck. Tegelijkertijd kreeg ik de vraag om een dag langer te blijven omdat Emile Roemer er dan ook zou zijn. Dat werd dus twee keer een ja.

Op het partij bureau kreeg ik aan het eind van de instructie te horen dat ik de dag erna de vrijwilligers voor de beurs mocht opvangen en door de dag mocht helpen. Alweer... geweldig, ik kreeg geld mee om eten en drinken te regelen... wow dromen komen dus echt uit!
Ik heb mijn plekkie gevonden, leuke mensen die allemaal een eigen verhaal hebben en allemaal verbinden met elkaar.
Ik ben net thuis van de meest drukke dag sinds jaren, eerst de beurs, toen ergens eten en amper tijd om te zitten, door naar de fractie vergadering.. om te kijken of ik dat wat vind.... En ja, ik vind dat wel wat, alles is begrijpbaar, wederom alles lijkt te kloppen met de manier hoe ik het zie.

Nu lekker slapen.. morgen weer Beurs en dan met Emile.. wat gaat dat brengen.... Ik zie het vanzelf, ik laat alles gewoon over mij heen komen, als ik een ding heb geleerd bij de SP dan is het wel dat iedereen gelijk is en teksten als, leuk voor Emile dat jij er ook ben hebben mij zowel verrast als ook weer inzicht in de werkelijkheid gegeven, we zijn allemaal mensen, niets meer en niets minder.. alleen de een kan beter stofzuigen dan de ander...

(Geschreven op 23 november 2016)