Veenendaal

Door: Baike

Deze kop is een variatie op het boek van Toon Kortooms, waarin de wederwaardigheden van een huisarts beschreven worden.
Hieronder beschrijf ik mijn wederwaardigheden als 58 jarige huisvrouw, moeder, medewerker in de zorg en als dochter.

Om maar te beginnen met het werk in de zorg: ik werk 36 uur. Mijn werk doe ik vooral staande en lopende en omdat mijn cli?nten zelf niet alles meer vooral elkaar krijgen, ben ik voor hen hun handen, hun benen en hun hoofd. En dat is best vermoeiend.

De resterende tijd van de week vul ik met huishoudelijke taken, vrijwilligerswerk en niet te vergeten met de vijf kleinkinderen, die buiten Veenendaal wonen en zo nu een weekendje komen logeren. Hiermee help ik mijn kinderen natuurlijk ook, omdat zij dan eens een weekendje vrij zijn van zorgtaken. Want ook zij zijn zwaar belast met hun werk en hun zorg voor thuis en voor de kinderen.

En dan ben ik nog dochter. Dat laatste vraagt de laatste tijd veel moeite en energie. Mijn ouders zijn in hun laatste levensfase. Zij kunnen zichzelf amper redden en hebben op financieel gebied, en op organisatorisch gebied en op emotioneel gebied de steun van hun kinderen nodig.

Omdat mijn ouders op twee uur rijden van Veenendaal wonen, bel ik hen iedere avond. ?s Ochtends bel ik niet, want ik weet dat er thuishulp komt. Verder rijden we eens in de veertien dagen naar mijn ouders toe, om hen gezelligheid te geven en om wat kleine klusjes te doen.

Mijn leven is zo aardig gevuld en ik voldoe met mijn taken toch redelijk aan wat de maatschappij van mij verwacht.
Alleen, zoals de regeringsplannen nu op tafel liggen, moet ik afhaken.
Ik heb geen energie meer om mijn ouders te helpen in de huishouding. Financieel offer ik al door daar eens in de veertien dagen naar toe te reizen.
Ik vind dat de overheid mij overvraagt door de huishoudelijke hulp de zorg uit haar pakket te halen en het bij mij op het bordje te leggen.
Mijn maat is vol.
De uwe ook?

Reageer dan met uw verhaal.