Veenendaal

PROTESTSONGS AFL.1: Welterusten, mijnheer de president

Acht jaar was ik, toen we van het bos naar het stadje Rhenen verhuisden. Februari en ijskoud.

De omschakeling was groot en een heel nieuw leven begon. Eén van de veranderingen was, dat er op 4 mei een wandeling naar het Grebbe Monument was. Kind als ik was, begreep ik uit de verhalen die ons werden verteld dat als je maar altijd meedeed aan de wandeling het altijd vrede zou zijn. Ja, ja de fantasie van een onschuldig kind kent geen grenzen.

We hadden toen nog geen tv, en de radio stond meestal op klassieke muziek, en binnen de school werd weinig tot niets over politiek gesproken. Tot die ene dag……
toen hoorde ik Boudewijn de Groot met Mr. President en de woorden sloegen in als een bom. Het zal 1962 of 63 zijn geweest. Ik kan mij niet herinneren of ik ooit eerder een protestsong had gehoord maar deze song met zijn duidelijk politieke lading deed mij, zelfs op die leeftijd erg veel. Ik was toen pas 15.

Alle wandelingen leken voor niets te zijn geweest en de beloften dat als je meeliep er geen oorlog kon komen werden in een klap weggevaagd. Was het toen dat ik mij realiseerde dat vrede een utopie zou zijn? Vast wel.

En toch. Toch…. Wil ik blijven geloven dat het WEL haalbaar is. En daarom wil ik dat uitdragen. Daarom doe ik mee aan de vredeswandeling met Kerst door Veenendaal. En dat is de reden dat ik hoop dat er volgend jaar nog meer mensen dat uurtje vrijmaken voor wat wij uiteindelijk allemaal willen. 

 VREDE

Foto: SP Veenendaal

Welterusten Meneer de President

(boudewijn de groot)

Meneer de president, welterusten.
Slaap maar lekker in je mooie witte huis.
Denk maar niet te veel aan al die verre kusten
waar uw jongens zitten, eenzaam, ver van thuis.
Denk vooral niet aan die zesenveertig doden,
die vergissing laatst met dat bombardement.
En vergeet het vierde van die tien geboden
die u als goed christen zeker kent. 

Denk maar niet aan al die jonge frontsoldaten
eenzaam stervend in de verre tropennacht.
Laat die weke pacifistenkliek maar praten,
meneer de president, slaap zacht. 

Droom maar van de overwinning en de zege,
droom maar van uw mooie vredesideaal
dat nog nooit door bloedig moorden is verkregen,
droom maar dat het u wel lukken zal dit maal.
Denk maar niet aan al die mensen die verrekken,
hoeveel vrouwen, hoeveel kinderen zijn vermoord.
Droom maar dat u aan het langste eind zult trekken
en geloof van al die tegenstand geen woord. 

Bajonetten met bloedige gevesten
houden ver van hier op uw bevel de wacht
voor de glorie en de eer van het vrije westen.
Meneer de president, slaap zacht. 

Schrik maar niet te erg wanneer u in uw dromen
al die schuldeloze slachtoffers ziet staan
die daarginds bij het gevecht zijn omgekomen
en u vragen hoe lang dit nog zo moet gaan.
En u zult toch ook zo langzaamaan wel weten
dat er mensen zijn die ziek zijn van geweld,
die het bloed en de ellende niet vergeten
en voor wie nog steeds een mensenleven telt. 

Droom maar niet te veel van al die dode mensen,
droom maar fijn van overwinning en van macht.
Denk maar niet aan al die vredeswensen.
Meneer de president, slaap zacht.