Veenendaal

#VeenendalersVoorVrede

In verband met de Lockdown kan Veenendalers Voor Vrede dit jaar niet doorgaan. Er komt geen mars door het centrum van Veenendaal. Dit is erg jammer. Want we willen graag aandacht vragen voor vrede op aarde, en in de mensen een welbehagen.

gedicht van Paul Bontenbal

voorgedragen op Vredesdag 2020

Gedicht van  Renee Speelman

Voorgedragen op Vredesdag 2020

Vredesdag 2020

Nu gaan de bloemen nog dood,
nu gaat de zon nog onder,
en geen mens kan zonder
water
en zonder brood.

“Ik ben het kleine meisje uit Hiroshima.
de bloemen waren mijn vrienden
de vogels mijn reizende dromen
en de wereld mijn speeltuin
nu heb ik geen poppen meer nodig
en roerloos ligt mijn blokkendoos aan de kant
ik ben immers als een oud vod verbrand.

In aanloop naar vier mei gaan mijn gedachten naar een tweetal personen, die op mij een onverwoestbare indruk hebben gewekt.
De eerste is de joodse vrouw Etty Hillesum. Etty Hillesum, die zich meldde bij de joodse raad en voor hen vrijwillig naar Westerbork ging. Daar hielp zij haar geloofsgenoten bij hun vertrek naar Auschwitz. Uiteindelijk werd ook Etty Hillesum op transport gezet naar Auschwitz. Zij is op 29 jarige leeftijd door de nazi’s  omgebracht.

21 december hebben we de Vredesmars gelopen. In de lawaaiige wereld van reclame en neonverlichting hebben we stil gestaan bij de vrede en gelijkwaardigheid.

Op de zaterdag voor kerst, een van de dagen dat het consumentisme welig tiert, is het van belang dat we ook stilstaan bij de andere kant van het leven. Dat we een uurtje de tijd nemen om al lopend stil te staan bij ons diepste verlangen naar vrede en gerechtigheid.
Aan onze verbondenheid met de aarde, de natuur en met onszelf.
Mij helpt het gedicht van Ed Hoornik
hierbij. Dat wil ik dan ook graag delen.

PROTESTSONGS AFL.4: Soldaat op de foto

Toen ik 17 jaar oud was, was ik groot fan van Klein Orkest. Een linkse band met vaak linkse liedjes. Een lied is me altijd bij gebleven.

Soldaat op de foto. 

Naar aanloop van onze Vredesmars las ik het onderstaande gedicht van Gabriel Smit. Het gedicht is al oud en is geschreven als reactie op de de gebeurtenissen in Hongarije. Zestig jaar geleden en nog steeds actueel.
Met Gabriel Smit hoop ik dat we ons afkeren van geweld en opnieuw leren kijken naar de schoonheid van het leven.

Goede kerstdagen en een prachtig Nieuw Jaar toegewenst.