Veenendaal

Het doorbreken van een (non?-)taboe

Zijn migratie en integratie een politiek taboe?
Kan er wel of niet over gesproken worden?
Ja en nee. Tot die conclusie kwam ik na het lezen van een column van Hassnae Bouazza over dit onderwerp.

De ideologische strijd is begonnen...

Eerlijk is eerlijk, het winnen van verkiezingen zit de SP de laatste tijd niet bepaald in de vingers. Natuurlijk; Jimmy Dijk weet de peilingen weer op te krikken, maar dat neemt niet weg dat we al jaren geen zetelwinst hebben weten te behalen. En de gedroomde come-back in het Europese Parlement bleef dit jaar nog uit.

Gelukkig is er in de politiek meer te winnen dan alleen verkiezingen...

Wat laat je achter, en waarom?

(Zelfmoord)aanslagen hebben de Palestijnse zaak nog nooit vooruitgeholpen. Integendeel; tot dusver hebben ze Israel alleen maar aanleiding gegeven om terug te slaan, de bezetting te versterken en de kolonisatie uit te breiden. Waarom voelen mensen zich dan toch geroepen hiertoe over te gaan?

De film ‘Paradise Now’ (2005) poogt hier antwoord op te geven. De film volgt twee jongemannen die geronseld worden voor een zelfmoordaanslag. Op weg daarnaartoe gaat er iets mis, waardoor ze de gelegenheid krijgen om hun missie te heroverwegen. Een aaneenschakeling van gesprekken en gebeurtenissen geeft inzicht in de motivatie voor de aanslag en argumenten ertegen.

Over de impact van politici

Het is de taak van politici om te spreken over de buitenwereld die zij vertegenwoordigen. Het uitwisselen van visies en het maken van beslissingen op basis van belangenafwegingen. Dat is wat politiek is.
Politici hebben echter nogal eens de neiging om over zichzelf te praten, en over de inrichting van hun arena. Vaak in de illusie dat de buitenwacht het machtig interessant vindt, of zelfs geholpen is met deze 'bestuurlijke vernieuwing'. En eens in de zoveel tijd leidt dit tot een aanpassing van de vergaderstructuur, waarmee de politici denken de samenleving een grootse dienst te hebben bewezen.