Veenendaal

Waar je wel en niet over gaat

Socialisten hebben een 'hands on'-mentaliteit,
terwijl liberalen meer laissez-faire zijn.
Het is een beetje een versimpelde weergave van de werkelijkheid, zeker sinds Ayn Rand met haar 'objectivistische' neoliberalisme dominant werd in het liberale denken. Sindsdien doen liberalen vooral wat het gunstigst uitpakt voor het grootkapitaal. En socialisten hoeven ook niet persé overal bovenop te zitten: aan bureaucratische urenregistratie in de zorg, of betutteltrajecten bij uitkeringen hebben we immers een broertje dood.
Maargoed, de nuanceringen in acht nemende zou je kunnen zeggen dat deze stelling in grote lijnen klopt. En dat geldt zeker voor de keer toen ik de gedeputeerde vroeg naar de medezeggenschap van het OV-personeel.

Stank voor dank

"Iedere dag weer fijn om geen Commissaris te zijn," antwoordde Tim. Ik had net een berichtje doorgestuurd dat de Commissaris van de Koning onderweg was naar het Provinciehuis om protesterende boeren te ontvangen. Die waren weer op de tractor geklommen, en hadden nu ook de giertanks meegenomen...

Ditjes, datjes en andere intriges...

Politiek is te belangrijk om aan politici over te laten. Maar toch vertrek ik elke woensdag (doorgaans behoorlijk vroeg) richting Utrecht om mij (tot doorgaans behoorlijk laat) op te sluiten op het Provinciehuis en te doen waarvoor ik ben gekozen: politiek.

Als ik verwacht nog met het OV thuis te kunnen komen, 's avonds, dan pak ik de trein. Maar voor de laatste Statenvergadering van het jaar had ik toch maar de auto gepakt. De vergadering daarvoor had ik me namelijk verkeken op het tijdstip waarop we klaar zouden zijn, en was het niet de trein, maar de auto van Bertrick van den Dikkenberg waarmee ik uiteindelijk thuis was gekomen.
Dit zou mij geen tweede keer overkomen; vandaar de auto.

Als de samenleving naar het Provinciehuis komt

"Maar het beleid was als Jormungander de Midgaardslang, die in zijn eigen staart bijt," zei ik. "Het kon nooit in het evenementenbeleid worden veranderd omdat het in het raadsprogramma stond, en het kon niet in het raadsprogramma worden veranderd omdat het in het evenementenbeleid stond. Zes was het, en zes zou het blijven."

Even was ik terug op mijn oude honk, het gemeentehuis van Veenendaal, om mijn zegje te doen over een onderwerp op de raadsagenda. Niet als gemeenteraadslid dit keer, maar als inwoner van Veenendaal die gebruik maakte van zijn burgerspreekrecht.

Over de poppetjes en onderlinge verhoudingen

"Ik wou je nog complimenteren met je afscheidsspeech in de Gemeenteraad," zei Bertrick, terwijl hij de fractiekamer binnenliep. Hij zette twee bekertjes koffie op tafel; één voor mij en één voor hemzelf.
"Je hebt het gezien?" Vroeg ik verbaasd. Natuurlijk, raadsvergaderingen kun je ook online bekijken ~ ik had alleen niet verwacht dat mensen dat zouden doen als ze geen 'paard in de wedstrijd' hadden. Schijnbaar was hij oprecht geïnteresseerd; ik voelde me gevlijd.

De hobbelige start van het politieke seizoen

Toen de zomervakantie voorbij was, was alles anders...

De meest in het oog springende verandering was mijn vertrek uit de Gemeenteraad. Een plek waar ik meer dan zeventien jaar heb gediend als volksvertegenwoordiger heb ik achter mij gelaten. Nu we in Provinciale Staten maar één zetel hebben, is deze taak te groot om te combineren met het lokale. Voor het eerst in de geschiedenis moeten ik en de Raadsfractie het zonder elkaar doen...

De laatste Statenvergadering voor het reces

Haast ongemerkt zijn de Provinciale Staten van Utrecht het reces ingegleden. Voor de laatste vergadering van het politieke seizoen lag er geen Kadernota klaar met grootse plannen. Niet omdat Gedeputeerde Staten zich, zoals het Veense gemeentebestuur, heeft laten verlammen door een angstig toekomstvisioen over een ravijnjaar. Nee, er was geen Kadernota omdat de rol van het zittende College is uitgespeeld: de onderhandelingen van de nieuwe coalitie zaten in de afrondende fase.
Dus de laatste Statenvergadering was relatief licht, mondde niet uit in nachtwerk. En dat is ook wel eens fijn.

Goede stemming, slechte stemming...

Een eer die niet iedereen ten deel valt. Stemmen voor de Eerste Kamer. Wie had ooit gedacht dat ik eens tot de uitverkorenen zou behoren die bepalen wie de Senaat mogen bemensen.

De eerste succesjes binnengehaald...

Terwijl de formatiebesprekingen in volle gang zijn... nou ja, volle gang? Er wordt getracht een coalitie te smeden, en dat gaat nog niet zo soepel. Maar goed, terwijl dit alles gaande is, is op het Provinciehuis het reguliere politieke werk weer opgepakt.
En dat behelst: veel vergaderen.

Over het inwerkprogramma

"Uit Veenendaal?" Vroeg de jongen van de PvdA. "Ik moet je eerlijk bekennen dat ik momenteel een hekel aan de gemeente Veenendaal heb."
Dit statement wekte direct mijn interesse, want - OEF - wat is dit een binnenkomer.