Veenendaal

Ditjes, datjes en andere intriges...

Politiek is te belangrijk om aan politici over te laten. Maar toch vertrek ik elke woensdag (doorgaans behoorlijk vroeg) richting Utrecht om mij (tot doorgaans behoorlijk laat) op te sluiten op het Provinciehuis en te doen waarvoor ik ben gekozen: politiek.

Als ik verwacht nog met het OV thuis te kunnen komen, 's avonds, dan pak ik de trein. Maar voor de laatste Statenvergadering van het jaar had ik toch maar de auto gepakt. De vergadering daarvoor had ik me namelijk verkeken op het tijdstip waarop we klaar zouden zijn, en was het niet de trein, maar de auto van Bertrick van den Dikkenberg waarmee ik uiteindelijk thuis was gekomen.
Dit zou mij geen tweede keer overkomen; vandaar de auto.

Aangekomen op de Archimedeslaan begaf ik mij naar mijn fractiekamer; een klein vertrek op de zeventiende etage. Tot voor kort werd dit hok eigenlijk alleen door Tim gebruikt, maar de laatste tijd ben ik er steeds vaker te vinden. Ik zat nog even koffie te drinken voor ik naar de Statenzaal ging.
"Goedemorgen, Jan," zei Bertrick, op weg naar zijn eigen fractiekamer. "Ga jij Lilian opvolgen?" Het was een dag na haar vertrek uit de Tweede Kamer. Jimmy Dijk zou die dag gelanceerd worden als haar opvolger, maar buiten het partijkader was dit nog niet bekend.
"En jullie in de steek laten?" Lachte ik. "Ik pieker er niet over."

Vlak na het bezoek van SGP'er Van den Dikkenberg klopte Mieke Hoek aan. Ik deed open.
"Goedemorgen, Jan," zei ze, toen ze het vertrek binnenstapte. "Zou ik jouw moties mede mogen indienen?" Op de agenda van die dag stond de 'Tweede Begrotingswijziging' en de 'Strategische College Agenda', waarbij Algemene Beschouwingen werden gehouden. Daarvoor had ik een aantal moties voorbereid.
"O, natuurlijk," zei ik enthousiast. "Welke motie wil je ondertekenen?"
"Allemaal," antwoordde Mieke. "Ik ben het altijd met je eens."
Op dat moment klopte Sjors Nagtegaal aan, met de vraag of ik een nietmachine te leen had. En terwijl ik die nietmachine zocht, richtte Mieke zich tot Sjors. "Zou ik al jouw moties mede mogen idienen? Ik ben het altijd met je eens."

Toen mijn bezoek vertrokken was, en ik mijn derde kop koffie - zwart als de nacht en sterk als een beer - achter de kiezen had, verliet ik de zeventiende etage. Ik begaf me naar de eerste etage, waar ik plaats nam in de Statenzaal. De vergadering begon met het afscheid van Anton Verleun, die vanwege een verhuizing naar buiten de provincie moest vertrekken uit de Staten.
Waar voor de fractievoorzitter van de BBB vertrek de ENIGE optie was, is dat voor de fractievoorzitter van de PVV GEEN optie. Ze is in de Tweede Kamer gekozen, maar moet wel in Provinciale Staten blijven. Haar wettige opvolger heeft immers de PVV, samen met Sjors Nagtegaal, verrolen voor UtrechtNu. Dus zou de PVV daarmee uit de Staten verdwijnen. En aangezien ze dat niet wil, moet ze wel blijven - en de functies combineren. Overigens was ze er die dag niet (er was ook iets in de Kamer), maar eenieder die er toevallig op stuitte kan op Twitter een filmpje van haar bijdrage bekijken.
Maar goed, we dwalen af. Sympathiek als Anton nou eenmaal is, hoefde hij bij zijn vertrek geen handenschudrondje (dat scheelt echt zo veel tijd), maar kon iedereen tijdens de lunch nog even afscheid nemen. Dat deed ik. Ik bedankte hem voor de korte doch prettige samenwerking, en vertrouwde hem toe dat zijn positieve insteek een hoop van mijn vooroordelen over de BBB hadden weggenomen.

De middag en avond stonden vooral in het teken van de Strategische College Agenda en de daarbij behorende Tweede Begrotingswijziging. Dat is een hele abstract klinkende mond vol, maar waar het op neer komt is het de praktische en financiële vertaling van het coalitieakkoord. Het had een aantal goede zaken, zoals de oprichting van een Provinciaal Warmtebedrijf - naar aanleiding van een motie die ik in het begin van het jaar had ingediend, en een aantal minder goede zaken, zoals een tekort van zo'n 15 miljoen. (Of zoals zij het noemen: nader in te vullen taakstelling.)
Aan dat agendapunt zaten de Algemene Beschouwingen gekoppeld. Het soort speech waar ik eigenlijk niet van houd. Te lang, te veel de breedte in en te weinig de diepte. Ze zijn ook vaak taai om te volgen, maar ik geloof dat ik het wel aardig heb gedaan. Ik heb in ieder geval een lach weten los te maken aan het eind. Dat lukt ook niet iedereen.

Aan het eind van de vergadering, waarbij geen van mijn moties ondanks de enthousiaste steun van Mieke Hoek een meerderheid achter zich kreeg, bleek dat ik die dag eigenlijk best met de trein had kunnen komen. En nu kon ik geen biertje na 'de wedstrijd' nemen, want ik moest nog rijden. C'est la vie.
Ik klom in mijn auto en vertrok. Het reces tegemoet. Om in het nieuwe jaar weer het beste na te streven voor de hele provincie. Van Kedichem tot Eemdijk, en van Amstelhoek tot Achterberg. Want Utrecht zijn we samen.
Een mooi vertrekpunt.

Zie ook:

• Energie in publieke handen
• Gat van onbekende omvang...
• Bestaanszekerheid en volwaardig OV
• Algeme Beschouwingen
• Aan de slag, College!

Eerder in deze reeks:

• Etappes
• Betrekkingen
• Inspraak