Veenendaal

Bovenstaande uitspraak stond 20 februari in dagblad Trouw. Ze komt van mevrouw Ineke van Leeuwen, die de bezuinigingsoperatie van Opella in Veenendaal leidt.

Mevrouw van Leeuwen noemt dit een voorbeeld van overdreven zorg. Dat ben ik roerend met haar eens. Maar meteen rijst bij mij de vraag: Waarom komt zij  er nu pas mee. Het is toch niet van het laatste jaar dat dit gevraagd wordt. Had zij niet eerder aan de bel kunnen trekken bij de gemeente en aan kunnen geven dat ze te ver meebuigen met de vraag.

Was er toen soms een ander belang in het spel?
Wij als SP in Veenendaal zijn ook bezig met een onderzoek naar huishoudelijke ondersteuning.
De verhalen die wij tot nu toe  te horen heeft gekregen zijn wel anders.

Bijvoorbeeld:
Niks geen thuisbezoek. Degene die de huishoudelijke medewerker deelt mee aan de cliënt dat er op de hulp gekort wordt. Niks geen gesprek met de cliënt, naar waar zijn behoefte ligt...

Bovendien is het niet zoals mevrouw van Leeuwen zegt dat de mensen met een uurtje hulp gekort worden. De mensen die wij gesproken hebben zijn niet met een uurtje gekort. De mensen die wij gesproken hebben krijgen nu anderhalf uur ondersteuning per week.
Het schema met de schoonmaakafspraken komt niet overeen met wat mevrouw van Leeuwen zegt.
Boven op de kastjes wordt niet meer schoongemaakt, het balkon wordt niet meer geschrobd, de koelkast krijgt één keer per half jaar een schoonmaakbeurt en de ramen worden twee keer per jaar gezeemd. Het is minder rooskleurig als mevrouw van Leeuwen schetst.

Sneu voor degene die de hulp nodig heeft. Hun autonomie wordt wel zeer beperkt. En ook sneu voor de huishoudelijke hulp, die moet zich een slag in de rondte werken  in die anderhalf uur.

Mevrouw van Leeuwen; het lijkt erop dat zij goede sier wilt maken over de ruggen van haar cliënten en  huishoudelijke medewerkers heen.