Veenendaal

Vandaag 11 november zien we ze gaan in de avond: De kinderen met lampionnetjes. Zij vieren Sint Maarten. Deze bisschop, zo gaat het verhaal, toonde zich solidair met de armen. Toen hij eens hartje winter een bedelaar in lompen zag kleumen, deelde hij zijn mantel met de man.

Vooral in de provincie Groningen, op het Hoogeland, waar we jaren gewoond hebben, werd massaal naar dit feest uitgekeken.

(Ik heb altijd sterk het vermoeden gehad dat dit feest daar zo populair was, omdat er van oorsprong verschrikkelijk grote verschillen tussen arm en rijk waren.)

 

Op school werd weken van te voren liedjes geoefend, die de kinderen aan de deur konden zingen in de hoop op snoep of kleingeld. De kinderen op het Hoogeland vroegen in hun gezang navolging van Sint Maarten, zoals: Geef me wat, een cent of wat. Een appel of een peer. Dan kom ik dit jaar niet weer.

Op het Hoogeland eerde men de solidariteit van Sint Maarten en volgde hem na. Er was geen huis waar een kind te vergeefs aanbelde.

 

Ik denk nog vaak aan Sint Maarten en aan het Hoogeland.