Pleinvrees
Pleinvrees
Zo nu en dan kijk ik wel eens naar Binnenstebuiten.. Dit tv programma gaat over natuur, wonen en eten. Nederlanders tonen in dit programma graag en met trots hun verbouwde en ingerichte huis.
Een paar keer heb ik een boerderijtje voorbij zien komen dat omgetoverd was tot een paleisje. Het meest trots waren de eigenaren op de vervanging van dichte muren naar grote ramen. Die gaven hen het gevoel dat zij buiten naar binnen hadden gehaald. Voor hun gevoel werd hun woongedeelte daardoor veel groter, veel ruimtelijker. Daar hadden ze graag wat geld voor over.
En ik kan me dat goed voorstellen.
Eigenlijk gebeurt met het stadsstrand straks precies het omgekeerde. De ruimte wordt verkleind en dichtgebouwd met gebouwen van drie etages hoog.
Al blijft het oppervlak van het strand misschien wel groot genoeg om er een ijsbaan of een evenemententent te laten staan, we gaan hem ervaren als veel kleiner. We hebben er immers aan twee zijden metershoge muren bijgekregen, die ons het zicht op de lucht ontnemen. Muren met slagschaduwen van wel vijftien meter.
Wie wil daar nog zijn kleedje neerleggen?
Nee, ik snap het niet.
De enige verklaring die ik hiervoor kan geven is dat de raad lijdt aan pleinvrees. Jammer!
Kijk eens hoeveel slagschaduw de gebouwen aan het Kees Stipplein geven. Geen enkel streepje zon. Alles grauw en grijs.
- Zie ook:
- Baukje Hiemstra
Reactie toevoegen