Veenendaal

Voor de vierde keer in twee weken zit ik op de tribune. Fascinerend, democratie in werking. Lokale politiek houdt regelmatig het midden tussen een klucht en een politiek steekspel. Er is wederzijds begrip en respect tussen de partijen die ideologisch “op dezelfde flank” zitten. Er is debat, verontwaardiging, hier en daar een uitgesproken mening en er valt wel eens een moeilijk woord.

Vanavond was het moeilijke woord van de dag 'gotspe'; een begrip waarvan de betekening ligt tussen 'gewaagdheid' en 'verregaande onbeschaamdheid'. Het was de heer Lochtenberg (sr) van lokaal Veenendaal die het woord in de mond nam. Er was wat onrust. Er werd een schorsing aangevraagd. Er was behoefte om de betekenis op te zoeken. Het was toch geen scheldwoord?

En zo blijkt: ook lokale politici zijn gewone mensen. En dat is goed. Want ze zijn er ook voor de gewone mensen. Ze zitten daar voor, door en dankzij gewone mensen. En als ik vanaf de tribune naar de raad kijk, doe ik dat met een frisse blik. En wat zie ik dan? Letterlijk zie ik een ronde opstelling, met mensen met naambordjes. Op die naambordjes staat hun naam (handig) en hun partij of functie. Er zijn mannen en vrouwen, jong en oud.

Maar niet elk naambordje heeft evenveel in te brengen. Daarvoor moet je dan even naar de website van de gemeente Veenendaal en zoek je de samenstelling van de raad op. Ah verhelderend. Achter elk naambordje staan dus meer of minder raadsleden per partij.

Maar nu ik daar zo op die tribune zit, en mij dit realiseer kijk ik even door mijn oogharen naar beneden… Ik zie nog iets. Iets heel belangrijks. Iets waarvan ik me afvraag of deze raadsleden dat ook zien. Als ze naar elkaar en naar zichzelf kijken. Want achter deze raadsleden, achter deze partijen zie ik een tweede ring. En daarin staan bijna 64.000 mensen. Jong, oud, rijk, arm. in alle kleuren en van allerlei afkomst en religie. Gezonde mensen, zieke mensen, gehandicapte mensen. Mensen met een beperking en mensen met een gave.Talentvolle mensen en depressieve mensen. Mensen die hulp behoeven en gelukkig ook mensen die hulp willen geven. Mensen met dromen, voor zichzelf en hun kinderen. Mensen met angsten en mensen met verdriet. Mensen 'van hier' en mensen van ver. En samen vormen deze mensen ’t Veen. En worden zij in de raad vertegenwoordigd door de raadsleden.

En daarmee is elke zetel, elk raadslid van groot belang. Want hij of zij vertegenwoordigt een grote groep mensen. Ik hoop dat alle raadsleden zich hier continue van bewust zijn. Je staat daar niet zomaar… en niet voor jezelf.