GASTBLOG: Monica Spoor
GASTBLOG: Monica Spoor
Als Zweinstein ons niet meer betovert…
Een mening.
LONGREAD
Ik ben geen expert, in wat dan ook. En dat bevalt me prima. Het betekent dat ik alleen maar meningen hoeft te hebben. Expert ergens in zijn is vooral een hoop werk, dat laat ik graag aan anderen over. Maar soms kom je er niet onderuit dat je ergens een mening over moet vormen, zodat je weet hoe je over een onderwerp denkt. En zelfs als je geen expert bent, kost dat tijd.
Maar uiteindelijk ben ik daar toch mee bezig gegaan, om uiteindelijk uit te komen bij een onderwerp dat me belangrijk lijkt: identiteitsontwikkeling.
JK Rowling ligt al een tijdje onder vuur vanuit de transgender gemeenschap. Laat ik maar gelijk bekennen dat ik al jaren alle Harry Potter boeken bezit. Ik denk dat ik mezelf een fan zou noemen, ware het niet dat ik niet denk dat er ergens in al die boeken ook maar één verstandige volwassene met enig verantwoordelijkheidsgevoel te vinden is. Daardoor stond de schrijver bij mij ook niet op een voetstuk, en kon ze er ook niet afvallen, omdat ze zich nooit heeft voorgedaan als objectieve verteller in haar boeken.
Wat me wel stoorde aan het hele schandaal, en de reden waarom ik toch maar een mening ben gaan vormen, is hoeveel discussie er daardoor niet kon plaatsvinden. Want ze noemt een paar dingen die, hoewel overtrokken, wel degelijk een kern van waarheid bevatten. Zaken waar eigenlijk beter naar gekeken zou moeten worden, onderzoek naar zou moeten worden gedaan, en die nu aan de kant worden geschoven.
Ik heb geen mening over waar ik denk dat genderdysforie of iedereen die zich niet als cis identificeert vandaan komen. Dat vraagt een expertise die ik niet heb en bovendien was het niet relevant voor het vormen van deze mening. Waarom? Omdat ik, eigenlijk al lang voordat ik besloot me hier een mening over te vormen, ben begonnen met mensen te zoeken om vragen aan te stellen en te luisteren. (Dank aan iedereen die mijn vragen geduldig heeft willen beantwoorden).
Want ik vond waren mensen die spraken over levenslange pijn, zich nergens thuis voelen, niet weten wie zij zelf waren. Dat was iets dat ik kon begrijpen, vanuit mijn eigen leven en uiteindelijke ASS diagnose. Het maakt niet uit wat de oorzaak is van hun gevecht en hun pijn, als christen mag ik niets anders doen dan naar iedere persoon op zich kijken en hen zien als beeld van God. En belangrijker nog, hen ook zo te behandelen.
Maar dat betekent niet dat er geen vragen kunnen zijn, en we niet kunnen zoeken naar antwoorden.
Er lijkt een overlap te zijn tussen vragen naar genderidentiteit, seksuele oriëntatie, en autisme. Ik heb verschillende artikelen gelezen die noemen dat autisme vaker voorkomt onder transgenders, en dat een hoger-dan-gemiddeld percentage autisten homoseksueel of aseksueel zijn (maar aseksueel zijn krijgt, vooral in de kerk, veel minder aandacht, want mensen die geen seks en/of relatie hebben geeft de verbeelding niet zoveel te doen. En zonder verbeelding bereik je niet het 'met het schuim op je mond mensen naar de hel verwensen'-stadium van heilige verontwaardiging). Let wel, er is niet voldoende onderzoek gedaan om echte getallen te kunnen noemen.
Het probleem is namelijk dat de studies die wel gedaan zijn óf niet genoeg – en onvoldoende diverse – deelnemers hadden om conclusies te kunnen trekken, en dat dus wijselijk ook niet doen (zoals het onderzoek van Gilmour&Smith uit 2012 in Research in Autism Spectrum Disorders,6) óf de resultaten van een aantal studies, elk met andere methoden, samenvoegen tot een soort van conclusie (https://www.nature.com/articles/s41467-020-17794-1). Deze onderzoeken roepen wel interessante vragen op, maar geven nog geen bevredigende antwoorden.
Voordat iemand me verkeerd begrijpt – 'autisten zijn minder vaak hetero' is niet hetzelfde als ‘de meeste LHBTI zijn autisten’. Als het inderdaad klopt dat autisme onder transgenders zes keer vaker voorkomt dan gemiddeld, dan zou dat zeker aanleiding moeten zijn voor vragen en verder onderzoek, maar het betekent nog steeds dat het percentage dan tussen de 6 en 10 procent ligt – en ruim 90% dus niet autistisch is.
Wat ook nodig is, is meer onderzoek naar autisme en puberteit en met name naar hoe identiteit zich vormt. Waarom zouden we tenslotte aannemen dat, als de ontwikkeling van autistische kinderen op alle andere gebieden niet volgens de neurotypische route loopt en ook autistische volwassenen niet de normale neurotypische stadia van ouder worden doorlopen, pubertijd, het vormen van een eigen identiteit inclusief genderidentiteit en seksuele oriëntatie wéI de neurotypische weg zou volgen? Of, wanneer dat niet zo is, dat dat betekent dat iemand gelijk in een ander al bestaand hokje past?
Een ander probleem is dat er nog zoveel misvattingen over autisme bestaan. Het is nog steeds niet ongewoon om te horen dat autistische meisjes en vrouwen 'mannelijke hersenen' hebben. Van dat soort schadelijke misvattingen moeten we zo snel mogelijk af. Een autistische tiener, die zich toch al niet ontwikkeld volgens de neurotypische route, voelt zich vaak al ontheemd. Als daar dit soort vooroordelen dan nog bij komen, dan wordt de verwarring des te groter. De transgender gemeenschap verwijten dat ze massaal autistische meisjes transgender zou maken is natuurlijk idioot, want het is niet de transgender gemeenschap die dit soort vooroordelen over autisme propageert. Maar het zou jammer zijn als we in de verontwaardiging daarover de kwetsbare positie van autistische tieners uit het oog zouden verliezen, of onzorgvuldig zouden worden in het kijken naar de oorzaak en achtergrond van hun pijn.
We hebben namelijk allemaal iets te winnen bij zorgvuldigheid.
Een open discussie kan best moeilijk zijn, want wij allemaal – autistisch, LHBTI – zijn in ons leven beschadigd en gewond geraakt, en dan is het niet makkelijk meer om je kwetsbaar op te stellen, zelfs niet naar elkaar toe. Komt nog bij dat veel te gegeneraliseerde uitspraken als die van JK Rowling als resultaat hebben dat ze ons tegenover elkaar lijken te zetten, alsof er een strijd gaande zou zijn tussen de transgendergemeenschap en de autistische gemeenschap om het 'binnenhalen' van zoveel mogelijk tieners. Laten we daar vooral niet intrappen. De meer-dan-gemiddelde overlap tussen ASS en LHBTI roept vragen op, en je ziet bij Rowling dat het oproepen van die vragen, zonder dat er fatsoenlijk onderzoek naar wordt gedaan, allerlei misvattingen in de hand werkt.
Als we die open discussie wel kunnen voeren, winnen we daar allemaal bij. Als we voorbij de pijn en de verontwaardiging kunnen komen, naar een open dialoog die zonder veroordeling durft te kijken en te vragen, kunnen alle mensen bij wie die ontwikkeling niet standaard verloopt, wat bij zowel autistische als LHBTI tieners het geval kan zijn (laat staan wanneer beide aan de orde is, wat dus met enige regelmaat lijkt voor te komen), daarvan profiteren. Meer onderzoek naar autisme, seksuele ontwikkeling, genderidentiteit en de samenhang ertussen kan inzichten opleveren in identiteitsontwikkeling. Dat kan toekomstige tieners helpen bij het vormen van een gezonde, robuuste identiteit, en kan ouders, leraren, en de mensen om ons heen helpen dat proces op een goede manier te begeleiden.
Zoals ik zei, ik ben geen expert. Ik kan alleen een mening vormen, mijn zorgen delen, en een oproep doen. Behalve dat is eigenlijk de enige conclusie die ik verder kan trekken, uit mijn zoektocht naar een mening: zo vriendelijk mogelijk proberen te zijn, want wat me zeker duidelijk is geworden is dat iedereen in hun leven hun eigen strijd voert.
Monica Spoor is een trouwe bezoeker van deze site. In haar Twitter-bio omschrijft ze zichzelf als 'not that interesting'. Ze heeft twee boeken geschreven, maar nog geen verkocht...
Reactie toevoegen