Veenendaal

Bij de afgelopen verkiezingscampagne was er een interessante ontwikkeling merkbaar. De politieke partijen hadden ineens oog voor twee doelgroepen, die tot dusver vrij onopgemerkt bleven. Er was een ware run op jongeren, en wat nog veel bijzonderder was: op allochtonen. Zelfs de meest rechtse partij heeft de allochtone kiezer ontdekt.

Jongeren hoeven op zich niet bang te zijn voor verslappende aandacht van de politiek. Er is een actieve jongerenraad die de politiek bij de les houdt, en de boodschap ‘de jeugd heeft de toekomst’ goed weet uit te dragen. De Veense Jongerenraad heeft deze verkiezingen maarliefst vier kandidaat-raadsleden afgeleverd, waaronder zelfs een lijsttrekker; Jan Breur van de SP.

De allochtone kiezer heeft meer te vrezen. De run op hen komt vrijwel uit het niets opdagen en staat in schril contrast met de campagne van vier jaar geleden. Die was voor een aantal partijen vooral tegen de allochtone bevolking gericht; nu proberen diezelfde partijen een wit voetje bij ze te halen. Zelfs VVD-lijsttrekker Wim van Maanen, die vier jaar geleden juist teerde op xenofobie, toont interesse in de allochtone Veenendaler. Bij vlagen heeft hij nog wel moeite om groep en individu uit elkaar te houden als het om allochtonen gaat, maar de schreeuw om ‘een keiharde aanpak van allochtonen’ die hij vier jaar geleden liet horen, liet hij deze campagne achterwege.

De SP heeft sinds haar oprichting al oog gehad voor de allochtone Veenendaler. Toen stond de partij er vrijwel alleen voor. Zo niet dit jaar. Toen de partij in samenwerking met de Marokkaanse vereniging Annour een politiek spreekuur voor allochtonen organiseerde, was er geen partij die het in haar kop haalde om niet present te zijn. Na vier jaar wegkijken of slechts met mondjesmaat aandacht geven, gingen de politieke partijen eindelijk in gesprek met de vergeten kiezers.

Nooit eerder is er door de politiek zoveel aandacht geschonken aan deze groep kiezers. En ondanks het gebrek aan die aandacht van de afgelopen jaren door de meeste partijen, schonk de allochtone kiezer ook aandacht terug. Er werd eindelijk gepraat.

Nooit eerder is de allochtone Veenendaler zo betrokken geweest bij de samenleving. Tot dusver zagen de meeste partijen hen niet als volwaardige Veense burgers. Ze praatten vooral over hen, maar zelden of nooit met hen. En toen kwam de campagne van 2006, en de allochtone kiezer maakte plotseling deel uit van de samenleving. Plotseling waren zij Veenendalers.

De allochtone inwoners van Veenendaal moeten ook na de verkiezingen gezien blijven worden als Veenendalers. Juist als je wilt dat mensen integreren, moet je ze betrekken in de samenleving – en niet links laten liggen. Omdat de allochtone Veenendaler door de meeste partijen pas in de campagne van 2006 werd ontdekt, loert het gevaar dat na die tijd de blik weer als vanouds wordt afgewend.

De ware uitdaging voor de politieke partijen komt dan ook pas NA 7 maart. Dan moeten ze gaan bewijzen of zij in staat zijn die aandacht vast te houden. Dan moeten ze gaan bewijzen dat ze integratie ook na verkiezingstijd een warm hart toedragen. Doen zij dit niet, dan zitten de Veense burgers vier jaar lang opgescheept met de brokstukken van valse verkiezingsbeloften.