Veenendaal

Onlangs zag ik op you tube een filmpje, waar ik erg treurig van werd. Een Nederlandse vrachtwagenchauffeur ontdekte in Calais dat hij twee Syrische (?) verstekelingen had. In plaats van dat hij de twee vrouwen vroeg zijn vrachtwagen te verlaten of de hulp van de douane inschakelde, reed hij nog een rondje stopte en zei de vrouwen dat ze in Engeland waren. De vrouwen waren door het dolle heen: ze riepen duizend maaldank je wel, ze kusten de grond, ze omhelsden elkaar.

Na, denk ik, een reis met veel ontberingen, dachten ze hun einddoel te hebben bereikt.

Wat een wreedheid, dacht ik, om mensen in nood dit aan te doen. Ik dacht ook aan een vakantie in Berlijn. Daar bezochten we de Beberplaz. Het plein waar in mei 1933 de boekverbranding plaats vond. Duizenden boeken van joodse schrijvers werden daar op de brandstapel gegooid. Dit  is één van de eerste openbare uitingen van de jodenvervolging.

Nu is op de Bebelplaz en monument geplaats als herinnering en waarschuwing voor volgende generaties.

Onder de grond, zichtbaar door een een glasplaat, is een ruimte met lege boekenkasten.

En op het plein is in steen de volgende tekst van Heinrich Heine maken gehouwen:

Wo mann Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende auch Menschen.

(Waar men boeken verbrandt, verbrandt men uiteindelijk ook mensen.)

We zijn gewaarschuwd.