Veenendaal

Leus nummer 50!!!

Alles van waarde is weerloos.

Lucebert (1924- 1994)

Donderdag hoorde ik op de radio een reportage over een moeder die wil dat haar meervoudig gehandicapte kind op een basisschool geplaatst wordt.

Tot zijn vijfde jaar ging Tim naar een vorm van dagopvang, waar hij helaas niet gestimuleerd werd zich te ontwikkelen. Daarna hebben zijn ouders hem thuis, met behulp van deskundigen, zelf geleerd te lopen en te praten.
De wens om Tim naar een reguliere basisschool te sturen, vloeit voort uit de gedachte dat mensen sociale wezens zijn en zo ook Tim.

De verslaggeefster stelde de vraag aan de ouders, of de kosten en de moeiten om Tim op de basisschool te krijgen, opwegen tegen wat Tim zal leren.
Een vraag die wij in onze maatschappij vaak stellen. Wat mag het kosten en wat levert het op. Worden wij er financieel beter van?

De moeder vertelde dat Tim erg blij wordt van contacten met leeftijdsgenoten en dat andere kinderen heel veel plezier hebben als zij met Tim spelen. En dat kinderen ook leren inzien dat niet vanzelfsprekend is dat je kan lopen en springen en praten.
Dat is een waarde die we niet in geld uit kunnen drukken. Misschien is het wel een waarde die de zin aan ons leven geeft.

Daarom wil ik de leuze omdraaien. Alles wat weerloos is, is juist van waarde.