Leuze LXXXIX
Leuze LXXXIX
Leuze 89:
(Keesje) Hij komt nooit weerom
Een kijkje op de markt plm. 1890. Veenendaalers met hun zijden petten, zoals er tientallen door de regenten van het oude liedenhuis zijn gekocht. Spottend noemde men ze wel 'halve gasketeltjes'.
Keesje is een figuur uit het 19e -eeuwse boek ‘Camera Obscura’ van Hildebrand. Keesje is als klein jongetje in een weeshuis terecht gekomen. Omdat hij geen schoolopleiding heeft gehad, heeft Keesje altijd moeten leven van de bedeling van de kerk.
Keesje klust al jaren zo nu en dan bij de familie Stastok en dat geld spaart hij stiekem op om als een gewoon mens begraven te kunnen worden. Dat wil zeggen, niet in het uniform van het diakenhuis, maar in gewone burgerkleding.
Helaas komt de vader van het diakenhuis er achter, en de rest laat zich raden.
In het Novemberdebat over de WMO vorig jaar, betoogde onze toenmalige wethouder Marieke Overduin dat in de jaren zestig de kerken het jammer vonden dat hun diaconale taken uit handen werden genomen door de wet op de sociale verzekeringen.
Nu, zo zei Marieke Overduin, kon de kerken deze taken gelukkig weer op zich nemen.
Die opmerking verbijsterde mij toen enigszins. In de afgelopen zestig jaar is er toch heel wat gebeurd binnen de kerken. Niet dat de taakstelling van de kerken voor het omzien naar de wereld veranderd is. Nee, de ontkerkelijking is hand over hand toegenomen en daardoor zijn de financiën met gelijke tred afgenomen.
In de najaar editie 2016 van Vandaar, het diaconale blad van de PKN staat dat steeds meer mensen om hulp vragen bij de diaconie. Dit omdat de overheid niet voldoende garantie biedt op het voorkomen van armoede.
Kerken verlenen deze hulp NOODGEDWONGEN.
Maar tegelijkertijd zijn de kerken van mening dat de overheid haar taken beter moet oppakken.
De tekortkomingen van de overheid afschuiven op de kerken is er dus niet meer bij.
Keesje het diakenhuismannetje komt niet meer terug.
Maar als de overheid niet oppast wordt Keesje nu dakloos.
- Zie ook:
- Baukje Hiemstra
Reactie toevoegen