Veenendaal

GEEF LOON

NAAR WERKEN!

Rekken, strekken, klimmen, bukken, tillen….. Nee, ik heb het niet over een gymnastiekoefening.
Dit is een ochtendje thuis poetsen. Op zo’n ochtendje trakteer ik me regelmatig op een pauze. Anders is het niet vol te houden. En ik ben blij als die ochtend er weer op zit.

Door deze ervaring  benijd ik ze niet, de werkers in de thuiszorg. Die doen dit dag in dag uit.
En het nare is dat hun werk in steeds minder tijd gepropt wordt, terwijl door de jaren heen hun salaris steeds schraler is geworden. Er wordt zo van twee kanten op hun inkomen beknibbeld.
Bovendien zijn ze hun banen niet zeker. Veel van hun collega’s zijn al op straat gezet. Wanneer zijn zij aan de beurt?

Ik vind dat het werk van de thuiszorgmedewerker  wordt onder gewaardeerd. Zij moeten hard werken en  het is zwaar werken bovendien. Een koffiepauze is er niet bij. Of die wordt uit eigen zak betaald.
Behalve schoonmaken, geven thuiszorgmedewerkers structuur aan het leven van hun cliënt, houden zij het welzijn van de cliënt in de gaten en signaleren zij veranderingen. De thuiszorgmedewerkers hebben  een grote verantwoordelijkheid en een nog groter verantwoordelijkheidsgevoel:
"Vaak kom ik niet klaar met het werk bij een cliënt," vertelde een thuismedewerkster me. "Vaak neem ik nog een wasje mee of een strijk. Of ik doe in mijn vrije tijd nog even een boodschapje. Ik kan die mensen toch niet zomaar laten zitten?"

De thuiszorgmedewerkers. Van mij krijgen ze een diepe buiging.
En ik wens ze loon naar werken toe.