Veenendaal

De spanningen rondom de Italiaanse minister Giovanardi, dat het Nederlandse euthanasiebeleid gelijk staat aan nazi-praktijken, lopen behoorlijk op. Vandaag gaat premier Balkenende in conclaaf met de Italiaanse machtsmonopolist Berlusconi om het conflict uit te praten, terwijl Giovanardi nog eens benadrukt dat hij zijn woorden niet gaat terugneemt, en dat hij hoopt dat Berlusconi eens flink de oren van Balkenende zal wassen. Het ziet ernaar uit dat het een race van de langste adem gaat worden, en wat mij betreft hoeft Balkenende niet terug te komen zonder de Italiaanse excuses.

Euthanasie is een zeer gevoelig onderwerp waar zorgvuldig mee om dient te worden gesprongen, zeker als het om kinderen gaat. Dat hoeft niemand met mij oneens te zijn. In Nederland wordt, zeker bij kinderen, zeer goed gekeken of het kind een toekomst heeft of erg moet lijden om uiteindelijk af te sterven. Dat er niet altijd de goede keuzes worden gemaakt, dat ouders soms volkomen buitenspel staan en dat de dokter feitelijk allesbepalend is in deze kwesties, is al lastig genoeg. Daar moet een serieus debat over worden gevoerd, en de conclusies moeten worden opgevolgd. Met andere woorden: dat moet op de schop.

Dat is een zeer gecompliceerde kwestie, en het laatste wat wij daarbij kunnen gebruiken is een brallerige Italiaanse minister die ons land als Nazi-land bestempelt. Zeker als hij daarbij een beeld schept waarin alle gehandicapte kinderen bij wijze van spreken in een hakselmachine worden gegooid. Uit eigen ervaring weet ik dat dit niet waar is; ik heb met ont-zet-tend veel gehandicapte kinderen gewerkt, van licht tot zeer zwaar. Soms zelfs zo gehandicapt dat het tegen het kasplant-achtige aanhing. Klaarblijkelijk is op geen van die kinderen euthanasie gepleegd, dus waar Giovanardi het vandaan haalt dat er grootschalig euthanasie wordt gepleegd op gehandicapte kinderen - het is me een raadsel.

Maar misschien vat Nederland het wel allemaal te hoog op, die uitspraken van Giovanardi. Misschien voelen we ons met z'n allen wel meer beledigd dan hij bedoeld heeft. Misschien is het woord 'nazi' wel geen scheldwoord voor de Italiaanse minister. Want wie was er in de Tweede Wereldoorlog nog maar een bondgenoot van nazi-Duitsland? Does the name Mussolini ring a bell?

Ik hoop echt dat Balkenende de nederige excuses van Italie krijgt aangeboden, want als het om nazi-praktijken gaat heeft juist dat land geen recht van spreken...