Veenendaal

Vanochtend, toen ik ter uitoefening van mijn beroep (krantenbezorger) kranten ophaalde, werd ik geconfronteerd met een sterk staaltje ironie. Op mijn bezorglijst stond een klacht van iemand die vond dat zijn krant te laat was bezorgd. De klacht was gedateerd op 2 mei.

Wat serieuzer nu over kranten.

De Telegraaf had als hoofdartikel... nou ja, artikel... een enorme foto met een paar regeltjes onderschrift... een voetbalwedstrijd tussen bekende Nederlanders en oorlogsgehandicapte mensen uit Sierra Leone. Het betrof mensen die (door bijvoorbeeld landmijnen) een been waren verloren.

De rare zinsconstructie, als je het zo wilt noemen, "geamputeerde voetballers" wil ik de Telegraaf wel vergeven. Het woordgrapje dat de krant van wakker Nederland als kop gebruikte, vind ik echter smakeloos. Deze luidde: "Niet bij te benen".

Het is niet voor het eerst dat de Telegraaf zaken op de hak neemt met ongepaste woordgrapjes. Zo kan ik mij een artikeltje herinneren over een geestelijk verwarde man die bij een bezoek aan de dierentuin per abuis het tijgerverblijf was ingelopen; alwaar de beste man verslonder werd. De kop luidde: "Gek op tijgers".

Dit vind ik ronduit walgelijk. Het is ontzettend tragisch dat zo'n man op die manier aan zijn dood komt, en de Telegraaf maakt er een grap van. En die voetballers uit Sierra Leone hadden vast niet gevraagd om een oorlogstrauma en verlies van ledematen - en de Telegraaf drijft een beetje de spot met de gevolgen van die oorlog...

Ondertussen zien we verharding in de samenleving. Zou het te maken kunnen hebben met het feit dat 's lands grootste krant een grap maakt van menselijk leed?