Veenendaal

Tien jaar geleden verliet Job Cohen de landelijke politiek en verruilde deze voor het burgemeesterschap van Amsterdam. Dit, omdat hij hierdoor meer tijd en aandacht kon besteden aan zijn vrouw met MS. In de landelijke politiek zou hij die mogelijkheid niet hebben.

Nu is Cohen terug in de nationale politiek. Als lijsttrekker en premierskandidaat voor de Partij van de Arbeid. Kennelijk vind hij dat hij nu wel tijd en aandacht genoeg aan zijn zieke vrouw heeft geschonken.

Of had hij die conclusie misschien al eerder getrokken? In 2003 was hij immers ook al premierskandidaat. Als bijrijder van de toen kersverse lijsttrekker en linkse belofte, Wouter Bos, die onlangs nog gezegd had dat de lijsttrekker van de PvdA altijd dezelfde persoon is als de premierskandidaat.

Opmerkelijk. Zou Wouter Bos 2003 inmiddels al vergeten zijn?

Even opmerkelijk is de context waarin Wouter Bos dit zei. Hij had zichzelf beschikbaar gesteld als lijsttrekker. Hij ging niet de kamer in, omdat hij het land in wilde. Om zich te laten voeden door de samenleving. Dat zei hij. En toen vroegen ze hem of hij ook premierskandidaat was. De lijsttrekker van de PvdA is altijd dezelfde persoon als de premierskandidaat, antwoordde hij...

Ondertusssen was Wouter Bos helemaal niet van plan om het land in te gaan of premier te worden. Achter de schermen regelde hij zijn opvolging en koos het hazenpad. Wouter wilde namelijk zijn vrouw nog wel zien. Job niet, dus die mag dan nu premier worden.

De PvdA mag straks waarschijnlijk een paars kabinet vormen. Of misschien wel weer samen met het CDA regeren. Of, en daar hoop ik van harte op, eindelijk eens een echt links kabinet samenstellen.
Voor het zover is, heeft de PvdA wel het nodige op te lossen. De partij heeft zichzelf ingesloten in een zelfgesponnen web van leugens. Het lijsttrekkersschap en premierskandidaatstelling is er slechts een voorbeeld van.
De PvdA-gezinde media verdoezelen deze leugens, maar mijn opmerkingsvermogen en geheugen zijn prima opgewassen tegen nalatige journalistiek.

De spelletjes en leugens waarin de PvdA betrokken is, zijn een zware last. Zeker om mee te slepen in een kabinet.
Als de PvdA echt iets wil maken van de samenleving - met of zonder de SP - zullen ze die last eerst moeten aanpakken.