Veenendaal

Syrie. Brandhaard in de revolutie die 'Arabische Lente' wordt genoemd. De rebellen zijn doorgedrongen tot de hoofdstad, Damascus, en kunnen president Bashar al-Assad elk moment de genadeklap toebrengen. Nergens in de Arabische wereld gaat het er harder aan toe dan hier.

In Tunesie, Egypte, Jemen en Libie zijn de regeringen al gevallen onder de 'Arabische Lente'. Libanon, Jordanie, Oman, Koeweit en Marokko wachtten de val van de regering niet af, en pasten haar aan. In Bahrein probeerde men hetzelfde, maar de protesten hielden aan. Zo ook in Syrie - in de vorm van zwaar gewapend verzet.

Op 18 december 2010 begon, in Tunesie, de Arabsiche Lente. Ze verspreidde zich door de Arabische landen om op 15 maart 2011 in Syrie los te barsten. De bevolking heeft het gehad met de regimes van onderdrukking, corruptie en economisch wanbeleid. Politieke onvrijheid, werkloosheid en prijsstijgingen werden niet meer geaccepteerd.

Het volk kwam in opstand.

Mubarrak (Egypte) werd verjaagd; Kadaffi (Libie) vermoord.

En de Syrische Assad? Die bleef aan de macht.

Bashar al-Assad studeerde oogheelkunde, toen in juni 2000 zijn vader, Hafiz al-Assad, de toenmalige president van Syrie stierf, en hij het stokje van hem overnam. In december trouwde hij met Asma, die bankier en investeerder was. De familie Assad heeft vrijwel alle Syrische bedrijven in handen, en zijn daarmee feitelijk de enige factor in de binnenlandse economie. (Lang leve het kapitalisme...)

Om economisch te overleven, moet je dus de Assads te vriend houden.

En wie zijn er bevriend met Assad?
Mahmud Ahmedjinnedad (Iran) komt er nog wel eens een kopje thee drinken. Iran en Syrie hebben op het religieuze vlak nogal wat overeenkomsten.
Vladimir Poetin (Rusland) is ook een goede vriend van Assad. De betrekkingen tussen 'moeder Rusland' en Syrie stammen al uit de Sovejettijd. Het is dan ook Rusland dat Assad in internationaal verband uit de brand helpt - bijvoorbeeld middels veto's in de VN. De internationale gemeenschap staat al geruime tijd te springen om de rebellen bij te staan - maar wordt stelselmatig tegengehouden door Poetin.

Oh ja... de VS en de EU zijn ook bevriend met Syrie. Maar die durven in ieder geval hun mond open te trekken en de kant van de rebellen te kiezen. Maargoed... het vrije westen is nogal selectief en opportunistisch in het aldanniet steunen van regimes, dus laat je standpunt vooral niet van hen afhangen...

Wie zeker niet bevriend is met Assad, is zijn eigen bevolking. Tot april 2011 was er een 'noodtoestand' afgekondigd, die de politie en de geheime dienst in staat stelde om mensen willekeurig op te pakken en zonder proces de gevangenis in te smijten. Volgens rapportages van Amnesty International wordt er daar gemarteld.

Het is niet gek dat deze bevolking in opstand kwam. Het verzet tegen de corrupte en onmenselijke regering Assad werd steeds harder. De rebellen wisten wapens te bemachtigen. Assad's leger kromp in, omdat velen overliepen naar de andere zijde. Maar dat weerhield Assad er niet van om keihard terug te slaan.

In steden als Hama, Daraa en Homs vonden er gruwelijke tragedies plaats, waaronder bombardementen op burgerbevolking. Een door beschietingen veroorzaakte stroomstoring in het ziekenhuis van die laatste stad maakten in april een einde van het leven van 18 te vroeg geboren baby's in couveuses. Hele gezinnen werden door Assad vermoord; beschietingen vonden plaats met granaten en mortieren, kelen werden doorgesneden.

Assad ging zover om zijn eigen steden te belegeren. Nu is hij zelf aan de beurt. Hij is omsingeld.
Hij kan alleen nog winnen als hij hele stadsdelen opoffert.
Wie ziet wat hij zijn land al heeft aangedaan, kan ervan uitgaan dat die stadsdelen ook daadwerkelijk opgeofferd zullen worden.
Assad wil niet verliezen.

Morales bleek op de keper beschouwd niet fouter dan de paus. Met alleen wat rare ideeen over homoseksualiteit verschil je niet zo heel veel van andere staatshoofden. Dan ben je geen echte schurk, wat je politieke tegenstanders ook mogen beweren.
Voor Morsi is het nog te vroeg om uberhaupt iets zinnigs te zeggen. Laat staan of het een schurk is of niet.
Assad laat echter geen ruimte voor twijfel. Hij was al corrupt en hield er schimmige vrienden op na. Maar sinds het uitbreken van de revolutie is zijn geweten verdwenen. De ellende die hij op zijn volk loslaat, is met geen pen te beschrijven.
Assad is een schurk.