Veenendaal

In zekere zin moet ik, als SP'er, Kees van der Staaij dankbaar zijn. Met zijn opmerking over verkrachting, heeft hij Emile Roemer afgelost als schietschijf. Hopelijk is hiermee een stukje rust gecreeerd waardoor Emile zich kan hervatten en alsnog de verkiezingen winnen.

Dat laat onverlet dat Kees van der Staaij, die het opnam voor de Amerikaanse politicus Todd Akin, een schandalige opmerking heeft gemaakt over zwangerschap na verkrachting. Er was vast geen kwade opzet in het spel, maar de opmerking getuigt wel van een diepgewortelde (aldanniet onbewuste) vrouwenhaat.

Van der Staaij en Akin zijn tegenstander van abortus. Principieel tegenstander. En dat is hun goed recht. En in zekere zin kan ik ze daarin volgen; je moet niet zomaar een levende vrucht - een ongeboren baby - doden. Daar moet je terughoudend in zijn.
Van der Staaij en Akin gaan nog een stap verder. Zij vinden dat het ongeboren leven nooit, in geen geval, nimmer, mag worden afgebroken.

Ook wanneer er sprake is van zwangerschap als gevolg van verkrachting, moet de vrucht volgens Van der Staaij en Akin, worden gedragen en geboren.
Daar ben ik het niet mee eens. In mijn nabije omgeving heb ik meegemaakt dat abortus de enige optie was. Natuurlijk deed het deze persoon ontzettend veel pijn om het leven dat in haar groeide te moeten eindigen. Echter, de pijn, de pyschische druk, die ze zou hebben als ze het kind van haar verkrachter in zich liet groeien en geboren liet worden, zou vele malen groter zijn. Ondragelijk. Misschien zelfs in de meest letterlijke zin van het woord.
Voor verkrachtingsslachtoffers moet de mogelijkheid van abortus overeind blijven.

Dat Van der Staaij en Akin hier anders over denken is, nogmaals, hun goed recht. Zij kiezen onverkort voor het leven. En ook hier is het nodige voor te zeggen.
Maar, het is een principiele keuze. En principes moet je niet eens met cijfers willen verdedigen.

De heren zijn dus grondig de fout ingegaan met hun stellingname dat de kans om zwanger te worden door verkrachting kleiner is dan de kans om zwanger te worden door 'gewilde' seks. En dat vrouwen een 'mechanisme' hebben om te 'voorkomen' dat ze zwanger worden door verkrachting.

Ze baseren zich op een onderzoek. Er zijn echter bibliotheken vol onderzoeken die het tegendeel aantonen.
En nogmaals; maakt het wat uit voor de principiele stellingname of er nu veel of weinig, of helemaal geen vrouwen zwanger worden door verkrachting? Als dat zo zou zijn, is de stellingname dus niet zo principieel.

Het uitgangspunt dat vrouwen niet zwanger raken door verkrachting - vanwege een ingebouwd mechanisme - heeft echter wel de nodige implicaties.

1.) Als een vrouw zwanger is, kan er dus geen sprake zijn van verkrachting. Anders had ze haar 'mechanisme' wel ingezet. Kortom; het moet wel om 'gewenste' seks gaan.

2.) Verkrachting is een probaat voorbehoudsmiddel. Wil je voorkomen dat je vrouw zwanger wordt, 'neem' haar dan wanneer zij niet wil.

Het uitgangspunt dat er een dergelijk 'mechanisme' is, staat volkomen los van de vraag of abortus gerechtvaardigd is. Het uitgangspunt suggereert wel dat zwangere vrouwen gewillige hoeren zijn. Ook moedigt het seksueel thuisgeweld aan.

En daarom getuigt een dergelijk idee van vrouwenhaat. Dat Van der Staaij er 'niet over piekert' om zijn excuses aan te bieden is bedenkelijk. Dat hij 'respectvol kennis neemt' van andere onderzoeken is een mager maar hoopvol begin...