h

HOEZO KEUKENTAFELGESPREK; HOEZO ER SAMEN UITKOMEN?

31 maart 2014

HOEZO KEUKENTAFELGESPREK; HOEZO ER SAMEN UITKOMEN?

Onlangs ben ik in verband met de enquête huishoudelijke ondersteuning bij een ouder echtpaar op bezoek geweest. Hun relaas komt niet echt overeen met wat de gemeente en  de zorgorganisaties ons willen doen geloven. Het verhaal om er aan de keukentafel samen uit te komen.

Ik bel bij het oudere echtpaar aan. Het duurt  even voor er open gedaan wordt. Meneer heeft de leeftijd van 90 jaar bereikt. Hij is stram van lijf en leden maar zijn geest is kwiek en vaardig. Ditzelfde geldt voor mevrouw.
"Wij hadden vijf en een half uur huishoudelijke hulp," vertelt hij, "verdeeld over drie dagen. Dat is krap bemeten. Behalve schoonmaken, dekt de hulp onze ontbijttafel, doet ze de vaat en maakt ze schoon. Dat kunnen we helaas niet meer zelf."

"Onze kinderen helpen ook flink mee. Ze wonen in de omgeving van Veenendaal en ze hebben een vast rooster van werkzaamheden, die elk bij ons verricht.
De hulp van Opella en van onze kinderen is van groot belang om hier samen te kunnen blijven wonen. Anders moeten we toch echt naar een verpleeghuis.
In februari is de voorvrouw van Opella gekomen. Na een kleine toelichting wat de taken van de huishoudelijke hulp zijn,  berekent zij dat wij twee en een half uur zorg per week nodig hebben."
"Dat is voor ons beslist ontoereikend en na wat soebatten komen we uit op drie en een half uur per week. De voorvrouw wil dat we dit in een contract ondertekenen. Dat wil ik niet.
Ik wil overleg met de leidinggevende. Mevrouw van Leeuwen is gekomen. Er is echter geen overleg geweest. Wij zijn er samen niet uitgekomen. Wij krijgen nu drie en een half uur hulp per week. Het is slikken of stikken."

Dit is slechts één van de verhalen , die ik gehoord heb van mensen die huishoudelijke ondersteuning nodig hebben. Ik vraag me af wat het nut is van zo’n keukentafelgesprek als de uitkomst bijna al vast ligt.
Ik vraag me af hoe dat gaat met mensen die de assertiviteit niet hebben van de  meneer van het verhaal hierboven. En ik vraag me af of Opella en andere zorgorganisaties niet meer creativiteit in huis hebben om te bezuinigen, dan het af te schuiven naar de client.

Reactie toevoegen

(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.
(If you're a human, don't change the following field)
Your first name.

Plain text

  • Geen HTML toegestaan.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.

U bent hier