Een bijzondere vier mei.
Een bijzondere vier mei.
Het weer was guur maar de mensen van 'de Engelenburgh' waren warm en hartelijk en blij dat we met hen op pad gingen. Wij zijn een groepje van ongeveer veertien vrijwilligers, bijeen geroepen door JouwVeenendaal.
Samen met de groep ouderen gingen we naar het centrum en liepen een historische route, met foto's van de periode '39/'45. Mevrouw Bos, met wie ik liep, vertelde me over Veenendaal en de oorlog en wat het betekende voor haar familie. Er was een oom gefusilleerd, zij moesten evacueren toen Veenendaal onder water gezet werd, haar zusje werd aan het begin van de oorlog geboren en in de oorlog is zij aan dysenterie overleden. Ik hoorde zo maar wat verhalen van zomaar een Veense familie.
Na een korte pauze op de Markt, gingen we door naar het oorlogsmonument.
Er was voor ons een plaatsje gereserveerd voor de hekken. Zo konden we alles goed zien. Het muziekkorps, het koor, de trompettist die de Last Post speelde. En na de twee minuten stilte zongen we uit volle borst het Wilhelmus.
Daarna volgde de kranslegging en tot slot konden we met de rolstoelen naar voren rijden. Op de stoep stonden de schoolkinderen ons op te wachten om onze roos naar het monument te dragen.
Dat was wel een mooi symbool, dat de oudste generatie de plechtigheid overdraagt aan de jongste generatie. Opdat we niet vergeten.
Op de terugweg vertelde mevrouw Bos dat ze ook wel even om haar man gehuild had. Hij was zes jaar geleden overleden. En dat kon ik me best voorstellen!
- Zie ook:
- Baukje Hiemstra
Reactie toevoegen