Veenendaal

Terwijl ik om kwart over negen mijn fiets bij het Bruïneplein op slot zette, zag ik een oudere mevrouw struikelen en recht voorover vallen. Haar hoofd bonkte op de straat. Ik liep naar haar toe om te helpen. "Bel de ambulance," riep ze, "ik bloed!"

Samen met een andere mevrouw zorgde ik er voor dat ze kon gaan zitten. Ik zag dat ze een klein wondje boven de wenkbrauw had, dat heftig bloedde. Mevrouw gebruikte bloedverdunners. Daarop liep ik naar de supermarkt om wat doekjes en verbandmiddelen te vragen.
Ondertussen was er al een groepje mensen om de mevrouw heen komen staan.
Die hadden de ambulance gebeld. Omdat er genoeg hulp aanwezig was, ben ik boodschappen gaan doen.

Eerst naar de supermarkt en daarna naar de groenteboer. Toen ik na een half uur terug naar de fiets liep, zat de mevrouw nog steeds op straat. De ambulance was in velden noch wegen te bekennen. Ondertussen was het gaan regenen en een omstander had een paraplu gehaald om de mevrouw tegen de regen te beschermen.

Het was 16 graden, mevrouw zat minstens een half uur op de grond. De kans op een blaasontsteking met alle gevolgen van dien, nog stijvere gewrichten en een flinke verkoudheid zit er voor haar in. Ik vraag me af hoe het kan dat een ambulance zo lang op zich laat wachten!