Veenendaal

Het doorbreken van een (non?-)taboe

Zijn migratie en integratie een politiek taboe?
Kan er wel of niet over gesproken worden?
Ja en nee. Tot die conclusie kwam ik na het lezen van een column van Hassnae Bouazza over dit onderwerp.

In haar column reageerde Bouazza op de toespraak van Jimmy Dijk op de afgelopen partijraad, waar hij zei dat migratie en integratie geen taboe meer bij links moeten zijn. Bouazza vraagt zich af onder welke steen Dijk heeft gelegen; immers "als er ergens geen taboe over is, dan toch zeker over migratie en integratie."

Bouazza: "De afgelopen 25 jaar hebben politiek en media het over weinig anders gehad: steeds stond er weer een politicus op die een zondebok aanwees. We hebben de afgelopen jaar continu een minderheid van dienst gehad die de klappen moest opvangen: Marokkaanse Nederlanders, Turkse Nederlanders, zwarte Nederlanders, Antilliaanse Nederlanders, asielzoekers.
(…) Migratie en integratie zijn nooit een taboe geweest. Mensen worden al zo lang verdacht gemaakt en uitgesloten vanwege hun huidskleur, culturele of religieuze achtergrond. Het echte taboe inmiddels is opkomen voor gelijkheid en ageren tegen racisme. Als je dat doet, wordt je slachtofferschap verweten."

Dit ga ik niet tegenspreken. Met Pim Fortuyn nam het spreken over migratie en integratie natuurlijk een enorme vlucht - maar daarvoor sprak Frits Bolkestein al woorden over dit onderwerp die weinig aan de verbeelding overlieten. Van een politiek taboe op migratie en integratie is dus helemaal geen sprake.
Maar Dijk had het ook helemaal niet over een politiek taboe als zodanig.
Hij had het specifiek over een taboe op links. En dat is wel degelijk aan de orde.

Het is de afgelopen jaren altijd rechts geweest die het discours bepaalde op migratie en integratie. Juist daardoor is het onderwerp verworden tot zondebokpolitiek.
Daardoor gaat het bij dit onderwerp altijd over 'criminele Marokkanen', 'radicale moslims', 'dronken Polen' en 'overlastgevende asielzoekers'.
Waar het niet over gaat, is het verdienmodel achter de uitbuiting van arbeidsmigranten. Over de dakloosheid die volgt als zij even niet kunnen werken - of soms zelfs als zij nog volop aan het werk zijn.
Over de pauzestand waarin asielzoekers hun leven moeten zetten in afwachting van hun procedure (die door het stukbezuinigen van de IND veel langer duurt dan nodig). Over de achterstand die zij als gevolg daarvan oplopen.
Zelfs de tekorten in de opvang worden in de schoenen van vluchtelingen geschoven, in plaats van de beleidsmakers die zoveel opvangplekken hebben geschrapt.

Als links wat zei over dit onderwerp, dan was het vaak slechts in reactie op wat rechts hierover riep. En als datgene wat je inbrengt nauwelijks verder komt dan "poe poe" of "nou nou", dan is er wel degelijk sprake van een taboe. Niet zozeer een politiek taboe, als wel een specifiek links taboe.
Een taboe dat hoognodig doorbroken moet worden.

"Zondebokpolitiek heeft nog nooit tot iets goed geleid. In het verleden niet en nu ook niet," stelt Bouazza. En terecht. Juist daarom is het belangrijk dat links haar eigen geluid op dit onderwerp laat horen, haar eigen rol in dit onderwerp neemt. Al gaat dat met horten en stoten, met (pijnlijk) vallen en opstaan; het is van essentieel belang dat we het politieke monopolie dat rechts heeft op dit onderwerp afpakken.
"Opstaan tegen ongelijkheid getuigt niet van slachtofferschap, maar van lef," aldus Bouazza. "Het is heel makkelijk om je mee te laten slepen en lekker mee te trappen tegen anderen. Een stuk moeilijker is het om voor jezelf na te denken, in de spiegel te kijken en te weigeren je uit te laten spelen tegen mensen die je niks gedaan hebben."
En daarom is een links geluid op migratie en integratie juist zo belangrijk!

Zie ook:

• Zondebokbeleid heeft nog nooit...
  Column Hasnae Bouazza; Linda, 3 december 2024