Veenendaal

Het Woonakkoord is

een Blok aan het been

Had hij het maar niet gedaan, Adri Duivesteijn. Had hij als dissident van de PvdA het woonakkoord in december 2013 maar niet getekend. Want er zijn flink wat brokken van gekomen.
In dit woonakkoord staat namelijk de verhuurdersheffing, die van de woningbouwcorporaties 4% belasting vraagt op hun bezit. Dit kost de woningbouwverenigingen samen 1,7 miljard op jaarbasis, maar het mag verrekend worden in de huurprijs. Hetgeen wel betekent dat de huur zo’n 4% per jaar omhoog kan gaan.
In dit akkoord staat iets in over passend toewijzen. Dat houdt in  dat de hoogte van het inkomen bepaalt in welk huis je mag wonen, ongeacht de omstandigheden.
En in dit akkoord staat ook iets over huurharmonisatie. De huurprijs wordt aan de hand van een aantal criteria vastgesteld, bijvoorbeeld de buurt, de oppervlakte, het aantal kamers e.d. Het betekent in de praktijk dat de huurprijs van oudere, goedkopere huizen omhoog flink gaat, zodra er een wisseling van bewoners is.
Dit alles kan leiden tot allerlei problemen bij de huurders..
Ik geef u een aantal voorbeelden, die ik de afgelopen maand gehoord heb in onze afdeling:

Een alleenstaande 50 plusser woont in een gezinswoning met drie slaapkamers. Het huis is te groot en naar mate ze ouder wordt, is het traplopen bezwaarlijker. Ze wil graag naar een appartement, dat toekomstbestendig is. Maar voor dezelfde prijs waarvoor ze nu haar gezinswoning huurt, kan ze nu  een portiekwoning krijgen.  Een gevolg van de huurharmonisatie.  Echter, met zo’n portiekwoning zou de vrouw na een aantal jaren weer moeten verhuizen. En dat kan Bruun niet trekken. Dus de vrouw blijft ongewild in haar gezinswoning.

Tegelijkertijd woont een gezin met drie kinderen in een portiekwoning. Het huis is te klein. Een kamer van vier bij vier, twee wat ruimere slaapkamer van drie bij drie en een pijpenlade waarin een bed past. De twee oudste kinderen gaan naar het voortgezet onderwijs en hebben ieder een eigen kamer. De jongste van tien slaapt bij zijn ouders. Op den duur een onhoudbare toestand. Maar ook vanwege gezondheidsklachten wil dit gezin dolgraag groter wonen. Dit lukt niet vanwege passend toewijzingsbeleid. Het inkomen schiet € 25,00 per maand te kort voor een grotere woning.

Hoewel Patrimonium voorzichtig is met haar beleid ten aanzien van de huurverhoging en niet  de volle 4% verhuurdersheffing verrekent met de huurders, zijn er ook in Veenendaal heel wat gezinnen die het water tot aan de lippen staan, omdat de huur bijna niet meer op te brengen is, door de jaarlijkse huurverhogingen. Met als gevolg o.a. dat kinderen niet elke dag meer een warme maaltijd kunnen krijgen, soms zonder ontbijt naar school moeten en niet meer hun verjaardag kunnen vieren.
Daarbij betekent dit  Patrimonium betekent dit overigens dat zij minder kunnen investeren in nieuwbouw en renovatie en lopen de wachttijden op.

Al met al, het woonakkoord heeft de staatsschuld doen slenken. Maar dit heeft wel ingrijpende gevolgen voor veel huurders.
De gevolgen van het woonakkoord voelen velen van hen vaak als een steen om de nek.

Goed en betaalbaar wonen is volgens mij één van de voorwaarden om goed te kunnen functioneren in onze samenleving. Laten we daar voor gaan!