Veenendaal

EEN MENS IS GEEN JOJO

Afgelopen woensdag hingen ze weer volop aan de gevels in Veenendaal: vlaggen met schooltassen.
Er zijn weer heel wat jonge mensen die hun opleiding afgerond hebben. Een aantal van hen is klaar om aan het werk te gaan en zo hun zelfstandig een eigen leven op te bouwen.
Helaas is dat zo gemakkelijk nog niet.

Een paar maanden geleden sprak ik een vorig jaar afgestudeerde therapeute. Ze had gesolliciteerd bij een zorgboerderij voor jongeren met gedragsproblemen. Het was een vacature voor 24 uur.
“Hoe is het gegaan?” Vroeg ik. Het gesprek was wel goed verlopen, maar er zaten nogal wat haken en ogen aan de baan. Het was zwaar werk. Ze was samen met de boer verantwoordelijk voor zowel de jongeren als voor de dieren op de boerderij. De 24 uur was verdeeld over de zeven dagen in de week. En als de boer op vakantie was, moest zij al het werk alleen doen.
De 24-urige werkweek bood te weinig salaris om daarvan rond te kunnen komen en een tweede baan was vanwege de onregelmatige diensten niet mogelijk.

Deze jonge vrouw is niet de enige, die door de steeds maar meer aangeboden flexcontracten niet in staat is zichzelf goed te onderhouden. Flexwerk maakt mensen onzeker. Hierdoor ze niet bij machte om een toekomst op te bouwen. Voor veel werknemers is een flexcontract daarom niet echt gewenst. Maar vaak wordt gezegd dat bedrijven niet anders kunnen dan flexibileren, omdat zij zo de arbeidskosten kunnen drukken.

Is dit wel waar?
Fabian Dekker* heeft als arbeidssocioloog over deze vraag een onderzoek gedaan bij 650 directieleden. Hij  stelt zelfs dat flexibilisering het geheugen uit een bedrijf haalt. Hierdoor kan een bedrijf niet meer innoveren. Het holt het verdienmodel uit. Uiteindelijk leidt dat een lage lonenindustrie. De meeste directieleden zijn daarom geen voorstander van flexibele contracten.
De werkelijke redenen van flexibilisering liggen in onder anderen het imitatiegedrag van de bedrijven. Als de concurrent kiest voor efficiëntie, moet men  wel mee gaan. Maar is dat wel zo? Elk bedrijf heeft toch zijn eigen bedrijfscultuur?
Verder is er bij werknemers het idee dat flexibilisering bij onze tijd hoort. Veel mensen zeggen dat er geen baan voor het leven is. Ook dat idee klopt niet. 15% van alle werknemers werkt al meer dan 20 jaar of langer bij hetzelfde bedrijf.
Tot slot is het probleem van de flexibilisering vooral te wijten  aan  het beleid van de overheid, zoals:
ZZP-ers hebben een aantal belastingvoordelen zoals starten met behoud van uitkering en de startersaftrek.
De Wet Loondoorbetaling bij Ziekte, die de werkgever verplicht om bij ziekte zijn werknemer twee jaar lang uit te betalen.
En de WIA geeft de werkgevers meer financieel belang om ziekteverzuim te beperken. Dan zijn flexwerkers handig. Die kan je zo wegsturen.

Dekker stelt dat de flexibilisering van de arbeidsmarkt terug gedrongen kan worden door de regelgeving weer te veranderen. En door de mentaliteitsverandering van werknemers.
En dit laatste kan vooral met behulp van de vakbonden en de politiek.

Aanstaande zaterdag op het ROODSTOCK-festival op ons stadsstrand Landjepik tref je een kraampje van Rood, de jongerenafdeling van de SP.
Ga er eens langs en laat je informeren.

*) Trouw 17-05-2017