Veenendaal

Afgelopen dinsdag zat ik op de Tribune van het Veense gemeentehuis te luisteren naar wat de commissie voor overwegingen had bij het stadsstrand.
Een interessante avond en er kwamen goede overwegingen naar voren.
Er waren ook enkele insprekers over dit onderwerp. Sommige mensen waren bekwaam in het spreken in het openbaar en anderen voelden de drang om vanuit hun wens voor een volledig stadsstrand iets te zeggen.

Hebt u dat wel eens gedaan? Inspreken in het openbaar?

Ik vind het best wel lastig hoor. Van te voren bereid je je zo goed mogelijk voor. Eigenlijk ben je alleen maar geconcentreerd op wat je wilt vertellen.
Als het dan zover is en je hebt je aangemeld bij de raadszaal, gieren de zenuwen je door het lijf.
En als het daarna zover is, loop je naar het spreekgestoelte en je doet je verhaal. Je eigen stem klinkt een beetje raar, maar dat went als je de eerste paar zinnen gesproken hebt.
Daarna ben je opgelucht dat je het er goed van af hebt gebracht. 
Je wilt weer terug naar je plaats, maar dan komen er vragen. Vragen van de raadsleden en commissieleden. Daar had je niet op gerekend.
Soms zijn vragen bedoeld om helder te krijgen wat er bedoeld wordt.
Maar sommige  vragen worden gesteld om er een politiek voordeel mee te doen.

Zo ook dinsdagavond. De inspreekster werd gevraagd of het voorkeursvoorstel het beste alternatief was voor een onbebouwd stadsstrand.
Een gesloten vraag, waar je heel snel op moet antwoorden. Terwijl je je niet hebt voorbereid op zulk soort vragen. In een stresssituatie moet je maar zo gauw voor je hebben, wat dit voorstel inhoudt en wat de andere alternatieven ook al weer zijn. Iedereen zit te wachten op jouw antwoord. Een een seconde stilte duurt dan een eeuwigheid. Wat doe je dan?
 
Ik vind dat manipulatief.
En ja hoor, na de schorsing kwam een raadslid ook op de inspreekster af om haar te feliciteren met haar gloedvolle betoog. Hij was erg blij met haar antwoord op de vraag van het voorkeursvoorstel. Daaruit bleek, zo zei hij,  dat er dus niet alle ondertekenaars voor 100% stadsstrand waren. En dat de mensen het voorkeursontwerp wel wilden.

Bij het agendapunt over het stadsstrand werd door de raad heel vaak het woord participatie genoemd. De burger mag meedenken, de burger heeft inspraak.
Ik vind dat als je daadwerkelijk meent dat de inwoners mogen participeren, dan je hen eerlijke en open vragen moet stellen. Manipulatieve vragen zijn uit de boze.
Manipulatie maakt van  participatie namelijk een farce.