Veenendaal

Gisteren stonden we met de Vredesvlag bij de Cultuurfabriek. Daar was rond 15.00 uur het lijsttrekkersdebat!
Het feit dat we daar stonden werd gewaardeerd. De mevrouw van de Bibliotheek bood ons zelfs een kopje koffie aan. Terwijl we daar stonden, schoot me een fragment van het gedicht 'Vrede' me te binnen...

Komt een duif van honderd pond
Een olijfboom in zijn klauwen
Bij mijn oren met zijn mond
Vol met korenzoete vrouwen
Vol met kirrende verhalen
Hoe de oorlog is verdwenen
En herhaalt ze honderd malen
Alle malen zal ik wenen.

Leo Vroman.

In het vervolg van het gedicht beschrijft Vroman wat de pijn en de verschrikkingen zijn, die de oorlog heeft teweeg gebracht. Laten we daarom alles in het werk zetten om zo  snel mogelijk een einde te maken aan de oorlog tussen Poetin en Oekraïne.