Hoe vrijwillig is de vrijwillige ouderbijdrage?
Hoe vrijwillig is de vrijwillige ouderbijdrage?
Kamerleden Kwint (SP) en Westerveld (Groenlinks) hebben een initiatiefvoorstel ingediend over de vrijwillige ouderbijdrage. Het doel van dit voorstel is wetgeving hieromtrent dusdanig aan te passen dat de vrijwilligheid van deze ouderbijdrage gegarandeerd wordt. Het eerste debat over het initiatiefvoorstel van SP-lid Kwint en Groenlinks lid Westerveld heeft op 25 september jongstleden plaatsgevonden. De meeste partijen waren in eerste instantie voorzichtig positief over dit voorstel. Toch werden er enkele kanttekeningen geplaatst en zal het debat op 2 december aanstaande voortgezet worden.
Ik vind het een mooi initiatiefvoorstel en denk dat het sowieso waardevol is dat er een debat plaatsvindt over de vrijwillige ouderbijdrage en over kinderen die opgroeien in armoede en hierdoor uitgesloten zouden kunnen worden.
Ten eerste zijn er in het verleden al acties ondernomen om de vrijwilligheid van de bijdrage te garanderen, maar heeft dit onvoldoende opgeleverd. Zo is er in het verleden door PvdA een motie ingediend waarin de regering wordt verzocht in overleg met de onderwijsorganisaties te komen tot een gedragscode voor de vrijwillige ouderbijdrage binnen het funderend onderwijs. Ten tweede blijkt er in de praktijk weinig vrijwillig te zijn aan de vrijwillige ouderbijdrage. Er zijn gevallen bekend waarbij kinderen uitgesloten werden van extracurriculaire activiteiten of er werden deurwaarders ingezet om die vrijwillige bijdrage te innen. Ten derde bestaan er grote verschillen in de hoogte van de eigen bijdragen tussen scholen, waardoor een ouder die minder te besteden heeft, mogelijk onderwijskeuzes maakt die hij of zij anders niet gemaakt zou hebben. Puur vanwege de hoogte van de bijdrage.
Bij elkaar kan dit zorgen voor kansenongelijkheid bij kinderen en hun ouders die op of onder de armoedegrens leven. Ik ben van mening dat ieder kind recht heeft op gelijke kansen in het onderwijs, ongeacht inkomen of achtergrond.
Tijdens het eerste debat in de Tweede Kamer werden er door enkele partijen kritische vragen gesteld over het voorstel. Zo is men bang voor eventuele negatieve gevolgen voor het onderwijsaanbod. Wanneer er minder eigen bijdragen betaalt zullen worden, dan zorgt dat mogelijk voor een verschraling aan het aanbod van extracurriculaire activiteiten. Scholen moeten zich daarmee kunnen profileren. Ik vraag mij af of er daadwerkelijk massaal minder eigen bijdragen betaalt zullen gaan worden? In mij zou het bijvoorbeeld niet opkomen om die bijdrage niet te betalen. Als ik daarmee de school van mijn kind een handje kan helpen, dan doe ik dat graag. Mijn verwachting is dat de meeste ouders zo zullen redeneren. Misschien zorgt dit er juist voor dat er (meer) discussie komt over welke extracurriculaire activiteiten wel en niet aangeboden zouden moeten worden en waarom.
Het is niet verkeerd om kritisch te kijken naar al het aanbod.
Als moeder van twee jonge kinderen, waarvan een bijna naar de basisschool mag, merk ik dat ik wel positief ben over dit initiatiefvoorstel. Gelukkig is het betalen van de eigen bijdrage voor mij geen issue. Echter er zijn kinderen die op of onder de armoede grens leven. Die in hun leven al op vele fronten zijn uitgesloten. Niet naar een verjaardagsfeestje van een vriend of vriendinnetje kunnen gaan, omdat er niet voldoende geld is voor een cadeautje. Niet naar musea en pretparken kunnen gaan. Niet op vakantie kunnen gaan. Allemaal ervaringen en belevingen waar in de klas over gesproken wordt. Dat terwijl het kind dat op of onder de armoedegrens leeft, dit allemaal niet kan doen en dus niet die mooie verhalen kan vertellen in de klas.
Laten we de obstakels wegnemen voor die kinderen, in ieder geval als het gaat om extracurriculaire activiteiten. Zodat ze tenminste hier wel mooie verhalen over kunnen vertellen in de klas en aan hun familie en vriendjes. Ik gun het mijn kinderen en dus zeker ook andermans kinderen.
Met dit initiatiefvoorstel wordt mijns inziens ongelijkheid op basis van iemands financiële situatie in ieder geval ten aanzien van de ouderbijdrage aangepakt. En misschien zorgt het er ook voor dat we breder kijken en nog meer aandacht schenken aan kinderen die opgroeien in armoede. Ik ben benieuwd hoe het debat op 2 december verder gaat!
Reacties
Fijn om weer eens wat van je te horen Fatima!
Ervaring leert dat het juist de ouders zijn die deze bijdrage prima kunnen betalen, die dat 'principieel' weigeren. Maar dat zijn tevens de ouders die op de dag van het schoolreisje snel hun kind bij de bus droppen, zodat de school met het probleem zit.
Juist de ouders die krap zitten zijn welwillend om te betalen, en kunnen vaak een beroep doen op speciale betalingsregelingen (gespreid betalen) of zelfs gebruik maken van een coulance-regeling, waarbij de school betaalt of een reserve-potje gebruikt wordt.
Als de vrijwillige bijdrage niet betaald hoeft te worden, maar TOCH afgedwongen wordt dat meegedaan moet kunnen worden met alle (soms dure) activiteiten, rest een ouderraad (en dus NIET de school) niets anders dan stoppen met al die leuke activiteiten. En dat is denk ik niet wat we willen.
Dus: sympathiek voorstel, maar niet werkbaar, en contraproductief. Er zijn betere oplossingen.
Reactie toevoegen