Veenendaal

Wat een week, wat een week. En niet bepaald een week waarin de SP in Den Haag heeft stilgezeten. Onze landelijke collega's zijn druk in de weer. Jan de Wit is een actie begonnen tegen de systematische oplichterij van de belspelletjes, Harry van Bommel is een burgerinitiatief opgestart voor onderzoek naar de Nederlandse deelname in Irak, Hans van Leeuwen en Paul Ulenbelt steunen de stakers bij Smit (en toonden deze prachtige film), en Krista van Velzen bepleitte een ethische code voor pensioenfondsen.

Ook de andere partijen hadden het deze week vrij druk in Den Haag.

PvdA: Diederik Samsom gooide het balletje op om de PvdA en de SP te laten fuseren. Bij monde van SP'er Ronald van Raak kreeg hij nul op zijn rekest. Ondertussen zond de VPRO in Tegenlicht "De Wouter Tapes" uit, waarin de grote leider van de PvdA gevolgd werd. De nepperitis van de PvdA werd pijnlijk tentoongespreid, en waar het de bedoeling was geweest om de opmars van de nieuwe premier te laten zien, zag je de opmaat van een mislukking. En dat in de week dat de PvdA haar positie van grootste linkse partij in de peilingen heeft moeten opgeven aan de SP.

CDA: Het CDA is vooral in Europese stemming. Het vijftigjarige bestaan van de EU gaat niet onopgemerkt aan hen voorbij. Maria Martens, namens het CDA lid van het Europees Parlement, is lyrisch over de EU: "In de loop der jaren heb ik steeds meer respect en bewondering gekregen voor de oprichters van de Europese Unie: Schuman, Audenauer, De Gaspari. Deze christen-democratische leiders zochten na de Tweede Wereldoorlog naar mogelijkheden om  oorlogen op het continent te voorkomen." Ik zou er bijna een traantje van wegpinken.

ChristenUnie: De ChristenUnie moet nog wennen aan hun rol van coalitiepartij, mocht ik vanochtend in het Nederlands Dagblad lezen. De kamervragen moeten immers plaatsmaken voor telefoontjes en lunches. Het is niet te hopen dat het pluche ervoor zorgt dat de ChristenUnie, die ik totdusver als integere partij heb beschouwd, de duistere krochten van de achterkamertjes gaat prefereren boven de viering van de democratie in het publieke debat.

VVD: De VVD presenteert zich, in hun eerste kabinetsperiode in de oppositie sinds jaren, als de tandenloze tijger van rechts. Hun strategie om zowel hun sociaal-liberale achterban als hun conservatief-liberale achterban tevreden te houden (en zo de electorale crash hopen te vertragen) is zeer bedenkelijk. In woord beleiden ze het xenofobe geluid van Wilders' PVV, maar als het op stemmen aankomt laten ze het afweten. Tot dusver heeft dit ze alleen maar kritiek opgeleverd, deze week bij monde van oud-CDA-minister Agnes van Ardenne. Die vond dat VVD'ers Rutte en Kamp beter hun biezen moeten pakken en de Kamer verlaten. Oprutte dus.

D'66 & PVV: Fractievoorzitter van Dwergpartij '66, Alexander Pechtold, heeft ook de nodige kritiek mogen ontvangen deze week. Door te vragen naar het paspoort van mevrouw Wilders zou hij het privéleven van een politicus de publieke arena in hebben gesleept. Dit terwijl iedereen die logisch nadenkt ook wel weet dat mevrouw Wilders nooit afstand heeft gedaan van haar Hongaarse paspoort.
Immers: als mevrouw Wilders haar Hongaarse paspoort zou hebben opgegeven, dan zou manlief daar apetrots op zijn. Het zou immers zijn zaak ondersteunen en zijn integriteit onderstrepen. Zijn vrouw heeft onverkort gekozen voor het Nederlanderschap.
De trots en de publiciteit rondom mevrouw Wilders blijven echter uit. Iedere vraag die erover gesteld wordt, wordt zelfs ontwijkend beantwoord. Dit kan alleen maar betekenen dat Geert Wilders niets heeft om trots op te zijn en dus ook niets heeft om zijn zaak te ondersteunen. Zijn vrouw is hem niet tot politiek nut, dus moet het wel zo zijn dat zij haar Hongaarse paspoort nog immer bezit.
Dat zet manlief's kruistocht jegens staatssecretarissen Aboutaleb en Albayrak wel even in een ander daglicht, niet?