Veenendaal

Hoewel dit artikel niet overal de waarheid weergeeft zoals wij die binnen de SP ervaren, lijkt het me toch een nuttig verhaal. Houdt er wel rekening mee wie het waarin geschreven heeft: objectieve opinie bestaat niet!

SP 

De ene winnende politieke partij, de ChristenUnie, verzilvert ruimschoots de zeges van de nationale en provinciale verkiezingen. De andere partij, de nog veel grotere winnaar SP, blijft buiten het kabinet en de colleges van Gedeputeerde Staten. Hoe is dat verschil in uitkomst te verklaren?
De meest voor de hand liggende verklaring is het verschillende karakter van de beide partijen. De ChristenUnie stelt zich constructief op en voert geen oppositie om de oppositie. De politieke stijl kan als bestuurlijk worden gekenmerkt. De SP daarentegen heeft een uitgesproken actie-imago. Voortgekomen uit een extreemlinkse splinterpartij maakte de SP in 1994 haar debuut in de Tweede Kamer. Met twee Kamerleden poetsten Marijnissen en Poppe daar hun imago van tegenpartij verder op. Pas in 2002 werd de slogan: 'Stem tegen, stem SP' ingeruild voor de meer positieve campagneleus: 'Stem voor, stem SP'.

In tal van actiecomités, lopend van trapveldjes in buurten tot het referendum over het EU-verdrag, is de SP zeer herkenbaar en vooral zichtbaar. 'Geen fractie zonder actie' is een van de uitgangspunten van de SP. Die aanpak heeft de partij geen windeieren gelegd. Er lijkt sprake van een onstuitbare electorale opmars. In ledentallen was de SP eerder al tot de topdrie doorgedrongen. Recent werd de partij van Jan Marijnissen met 25 zetels in de Tweede Kamer ook de derde partij in grootte. De VVD werd gepasseerd. De Statenverkiezingen van 7 maart 2007 lieten een soortgelijk beeld zien. In Noord-Brabant werd de SP met 12 van de 55 zetels de tweede partij, na het CDA. Ook daar gaat de SP niet meeregeren. En het ziet er naar uit dat het saldo over de twaalf provincies voor de SP uitkomt op nul.

Deels is die uitkomst te begrijpen vanuit het oppositionele en weinig bestuurlijke karakter van de SP. Ook de manier waarop partijleider Marijnissen zich bij de formatie, in december 2006, door het CDA aan de kant heeft laten zetten, lijkt een aanwijzing dat de SP er zelf belang bij heeft als partij in de oppositie nog groter te groeien.

Marijnissen maakte in dat verband een verwijzing naar de Chinese communistische leider Mao die in 1934 zijn ,,lange mars'' begon. Toch doen ook de overige partijen er verstandig aan zich op hun strategie te bezinnen. Met een al te gemakkelijke uitsluiting geven ze de SP niet eens de kans te laten zien dat ze kúnnen besturen.

Als grote partijen als CDA, PvdA en VVD, die ervaren zijn in het besturen, als in een reflex de lastige horzel die de SP is, buiten de colleges wil houden, maken zij van de lokale en provinciale politiek een gesloten bolwerk of een 'karteldemocratie'. Die opstelling is regentesk en de prijs die daarvoor betaald zal worden, ook al is het op termijn, zal hoog zijn. Want een ding is wel zeker, de SP is een blijvertje en de recente geschiedenis heeft geleerd dat de partij een lange adem heeft.

• Door: Piet H. de Jong
• Uit: Nederlands Dagblad, 29-03-'07