Veenendaal

Hieronder de speech zoals ik die morgenavond ga voordragen bij de behandeling van de bergoting voor 2008. In mijn speech verwijs ik naar twee moties. Het verhaal er omheen zal duidelijk maken waar die moties over gaan, maar mochten er nog vragen zijn: stel ze gerust.

Voorzitter,

Wij zijn vanavond bijeen om de begroting voor 2008 vast te stellen. Het is een goede begroting. Hij is sluitend, en er is ruimte voor nieuw beleid, zoals bijvoorbeeld de startersleningen waar een groot aantal fracties, waaronder de mijne, vorig jaar om hebben gevraagd. De SP is blij met voorliggende begroting, en complimenteert het college en het ambtelijk apparaat voor dit prachtige stukje werk, dat vooral goed nieuws bevat. Dit is een opsteker, en doet het motto waaronder dit college opereert, ??Veenendaal in beweging, aan de slag? recht aan.

Hoe anders was het in 2005, toen de raad bijeen was om de begroting van 2006 vast te stellen. De gemeente was in financieel zwaar weer verzeild geraakt en bezuinigingen waren onvermijdelijk. En dat leidde weer tot onrust onder de burgers, die massaal naar het gemeentehuis togen en de raad verzocht om andere keuzes te maken. Maar de raad had niet veel bewegingsvrijheid. Het één sparen zou betekenen dat iets anders geofferd moest worden.

Eén van die burgers die de raad toen toesprak was ene Jan Breur, toen nog organisatiesecretaris van de plaatselijke, niet in de raad vertegenwoordigde SP-afdeling. Hij erkende het dillemma van de raad en de toen nog kersverse wethouder van Financiën. Die wethouder, die aan de bezuinigingsronde een slechter imago heeft overgehouden dan hij verdient. Maar hij deed wat toen noodzakelijk was, en had hij het niet gedaan; wie weet dan hoe we er nu financieel hadden bijgestaan?

Maar dat de burger Breur destijds op de bres sprong voor instellingen en organisaties die getroffen zouden worden door de bezuinigingsronde, en dat hij dit deed namens een politieke partij, dat schept verplichtingen. Zeker nu die politieke partij in de gemeenteraad is vertegenwoordigd, en de burger Breur raadslid is van die partij. Als raadslid Breur niets zou doen met datgene waar burger Breur voor knokte, zou hij als politicus geen knip voor de neus waard zijn.

De vraag is echter: hoe kun je op een bestuurlijk verantwoorde manier trouw blijven aan de belangen van toen? Zoals de heer Beckerman al zei bij de behandeling van de Kadernota: het is niet verantwoord om lukraak alle bezuinigingen van destijds terug te draaien. Allereerst omdat we, nu het ons financieel voor de wind gaat, niet de illusie mogen hebben dat de horizon bezaaid is met goud. We moeten het gemeentelijke uitgavenpatroon nauwlettend in de gaten houden en blijven houden.

Daar komt nog bij dat we nu niet meer in dezelfde situatie leven als in 2005. Veenendaal is in beweging, en veel zaken zijn veranderd. Hierdoor is het maatschappelijk gezien niet nodig om elke bezuiniging terug te draaien. Ik vraag dan ook niet om het terugdraaien van welke bezuinigingsmaatregel dan ook.

Waar ik om vraag, en waar ik een motie voor zal indienen, is een evaluatie. Een mogelijkheid om te reflecteren op destijds genomen besluiten. Niet halsoverkop van alles terugdraaien, maar kritisch naar het beleid kijken, en, pas indien we dat nodig achten, het beleid niet terugdraaien maar actualiseren, passend in de investeringsagenda zoals we die kennen in ons raadsprogramma, Veenendaal in beweging, aan de slag.

Reflectie op beleid zorgt voor gedegen besluitvorming, maar vooruitgang is meer. Als progressieve, meest linkse fractie in deze raad, is het een bijzondere eer voor de SP om een bijdrage te mogen doen aan het vooruitgangsdenken dat deze raadsperiode kenschetst. Inventiviteit is iets dat hoog in vaandel van onze fractie staat, en waarvoor wij nooit te beroerd zijn een ander volmondig te complimenteren. Ook het openstaan voor de invloeden van anderen behoort bij progressief denken, en dat bracht ons op het volgende.

Als onderdeel van het Groningen Armoede Pact, heeft de voetbalclub GVAV Rapiditas een bijzondere regeling getroffen voor minima. Wanneer zij vrijwilligerswerk doen, mogen hun kinderen gratis lid worden van de club. Hiermee kunnen kinderen die anders niet lid zouden kunnen worden van de sportclub vanwege de financiële situatie van hun ouders, alsnog kunnen sporten bij de vereniging. Daarbij wordt de roep om vrijwilligers beantwoord, en worden de ouders, die anders thuis zaten, geactiveerd en uit hun sociale isolement geholpen.

Mensen die bij deze regeling betrokken zijn, zoals Wethouder van sociale zaken, Peter Verschuren, en de voorzitter van de vereniging, Ulfert Molenhuis zijn erg enthousiast.
Dat geldt ook voor de linkshalf van het B1-elftal, Romano, en zijn ouders Roman en An, die gebruik maken van die regeling. Voor wat hoort wat, zeggen ze terecht, en anders zaten ze toch alleen maar thuis. Voor hen betekent die regeling bijzonder veel.
Eerdergenoemde voorzitter van GVAV Rapiditas, Ulfert Molenhuis, hoopt dat deze regeling ook van toepassing kan zijn in andere gemeentes, omdat hij de regeling ziet als een waardevolle bijdrage aan het maatschappelijke belang. Mijn fractie ziet dit ook zo, en daaar komt Veenendaal om de hoek kijken.

Zou het niet geweldig zijn als Veenendaal ook dergelijke regelingen zou kennen? Wij denken van wel. In de visie van mijn partij is het de taak van overheden om mensen in staat te stellen verantwoordelijkheid te dragen voor hun eigen geluk. Hierin speelt het organiseren van solidariteit een belangrijke rol. Vandaar dat wij per motie het college gaan vragen welke Veenendaalse sportverenigingen bereid zijn het voorbeeld van GVAV Rapiditas te volgen en wat de gemeente hierin zou kunnen bijdragen aan bijvoorbeeld bemiddeling en ondersteunend beleid.

Voorzitter, ik rond af. Samenvattend zeg ik: nu het goed gaat met Veenendaal is dit het uitgelezen moment om vooruit en terug te blikken, om te vernieuwen en te reflecteren. De moties van mijn fractie zijn daarin een belangrijk element; ik hoop op uw steun.

Dank u wel.