Veenendaal

Vandaag is het 'Internationale Vrouwendag'. Een thema-dag waar ik in het verleden wel eens lacherig over heb gedaan, omdat hij voor mij symbool stond voor het ten onrechte verongelijkte gevoel van vrouwen. En, laten we wel wezen: niet elke 'vrouwen-strijd' is even sympathiek.

Van de 'Sex and the City'-vrouw moet ik sowieso niets hebben. Een beetje vent haat dit type vrouw, en een vrouw met zelfrespect heeft alle recht om op deze verwende nesten neer te kijken. Van die vrouwen die wel de kansen van de emancipatie willen, maar tegelijkertijd ook de 'hoffelijkheid' uit de traditionele rolpatronen. Wel een carriere najagen, maar je man overal voor laten betalen. Susan B. Anthony zou zich omdraaien in haar graf.

Ook de vrouwen die de verkeerde strijd voeren, hoeven niet op mijn ondersteuning te rekenen. Vrouwen die goede kinderopvang eisen, zodat zij kunnen werken.
Waarom manlief niet op de kinders past? Die moet werken.
Kan manlief niet minder werken? Nee, want die verdient meer.
Natuurlijk moet er goede kinderopvang zijn, maar in deze context is het een eis die niets met het probleem te maken heeft. De probleemanalyse is onjuist. (In een ander artikel heb ik hierover uitgebreider geschreven; zoek op dit weblog onder de zoekterm 'vrouwen').

Met deze voorbeelden van vrouwen die weigeren de laatste stap in de emancipatie te zetten (en dus volledige gelijkwaardigheid kennelijk niet hoeven), en vrouwen die niet meer weten welke strijd ze nu eigenlijk moeten voeren, zou je denken dat de vrouwenemancipatie inmiddels voltooid is. Was het maar waar.

Gisteren las ik over een zeventienjarig meisje in Zuid-Sudan, dat was uitgehuwelijkt. Een oude vent had haar familie 200 koeien betaald voor haar 'hand'. Omdat het meisje weigerde te trouwen met iemand die ze uberhaupt nog nooit ontmoet had, werd ze door haar eigen familie aan een boom vastgebonden en doodgeslagen.

Nog niet zo lang geleden liet een Imam optekenen dat seks met een negenjarige vele malen beter is dan met een twintigjarige. Hij pleitte ervoor om gedwongen huwelijken met kinderen te laten (voort)bestaan.

Niet alleen in de sferen van het huwelijk worden vrouwen als object behandeld. In delen van Afrika worden meisjes nog altijd op brute wijze besneden - gedwongen. Zij worden als dusdanig laag gezien, dat zij niet eens de baas mogen zijn over hun eigen geslachtsdelen. (Ter verduidelijking; ik ben tegen alle vormen van onvrijwillige besnijdenis - dus ook bij jongetjes.) Evenmin zijn al die vrouwen baas over hun eigen geslachtsdelen, die verkracht worden - zowel binnen hun (al dan niet gearrangeerde) huwelijk als daarbuiten.
Maar... zij worden wel gezien als de schuld van dergelijke seksuele mishandeling. Vandaar dat in veel culturen vrouwen worden gedwongen zich te verstoppen onder een hoofddoek, niqaab of boerka.

En gebeurt dat alleen in verre derde wereldlanden? Nee. In ons eigen Nederland zijn veel Moslima's maar wat blij dat ze een hoofddoek op mogen; omdat dit hun bescherming is tegen ongewenst geklak, gesis of seksueel getinte opmerkingen wanneer zij over straat gaan. Vrouwen - nee, meisjes - moeten deze objectificering al vanaf het begin van de puberteit, en soms daarvoor al ondergaan. En zij hebben nog geluk gehad.

Vandaag berichtte De Volkskrant dat de ergst getroffen slachtoffers in het misbruikschaandaal in de Rooms-Katholieke kerk meisjes waren. Verkracht door de priester, en thuis nog eens afgeranseld door hun ouders wegens 'schadelijke fantasieen'.
En dan zijn er nog de dames op (onder andere) de Wallen die in de seks-industrie werken. Achter die 'gezellige' rosse buurt gaat een schimmige en grimmige wereld schuil van mensensmokkel en -handel. Iedereen weet het; niemand kan het wat schelen. Men maakt liever een wipje, dan een einde aan fysieke uitbuiting en slavernij (want dat is het).

Overdreven? Was het maar waar. Dit is eerder het topje van de ijsberg.
Daarom is het goed dat er Internationale Vrouwendag is. En zal ik deze dag respecteren.

Ik roep mannen en vrouwen op om hetzelfde te doen. Laten we samen strijden voor menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit - ook tussen de seksen. Maar laten we vooral de juiste strijd voeren.