Veenendaal

Foto: Jan Breur

Tocht naar de eenzame eik

Afgelopen donderdagavond, 22 februari, vond de laatste reguliere vergadering van de gemeenteraad plaats. Er is een richting gekozen voor het stadsstrand. En er zijn eindelijk een aantal lang liggende moties behandeld. De gemeenteraad is nu klaar.

In de middag vond er echter een afscheid plaats van een hele andere orde. Erik's laatste wens ging in vervulling. Samen met zijn vrienden maakte hij een laatste tocht naar de eenzame eik.

We verzamelden bij 'De Egelantier'. Toen ik aankwam, kwamen ook Tilmann, AJ en Toke de parkeerplaats aflopen. Ria, Cor, Sietse en Enna waren al binnen.
Uiteindelijk waren er zo'n vijfentwintig mensen bijeengekomen. Na een kop koffie of thee vingen we de wandeling aan.

Hoewel het een stuk verder lopen was dan Erik, die in zijn scootmobiel voorop ging, had gedacht, was het goed om te doen. Het weer was perfect. Er werd volop gepraat, over van alles en nog wat. En toen kwam de eenzame eik in zicht...

Foto: Jan Breur

Erik ging tegen de eenzame eik zitten; en zijn vriendin naast hem. De rest van ons ging in een cirkel om hem heen staan. Erik begon met een toespraak.

"Als je mij een paar jaar geleden had gevraagd hoe ik mijn einde zag," zei hij, "had ik waarschijnlijk gedacht ergens in een vrachtwagen aan de kant van de weg. Ik had nooit gedacht dat dit het zou zijn, omringd door allemaal mensen van wie ik houd.
Ik had nooit gedacht dat ik zoveel heb kunnen betekenen voor zoveel mensen. Ik ben geworden wie ik wil zijn."

Na zijn toespraakje was er muziek. 'The green, green grass of home' en 'in the arms of the angels'. Traanden vloeiden. Ook over mijn wangen.
We hielden handen vast.
Er was een man, uit Erik's sprirtuele kring, die ons voorging in een mooi ritueel. De ogen dicht, je concentreren op je energie, je hartslag, en je energie doorgeven aan degene naast je.
Niet iets, wat we dagelijks doen bij de SP. Maar het was mooi. Het was goed.

Bij de SP lopen mensen van allerlei levensbeschouwingen. Van orthodoxe christenen tot verstokte atheïsten, van moslims tot agnosten, en van filofisch ingestelden tot spiritueel ingestelden. Maar wat ons bindt, is onze menselijkheid. Onze uitgangspunten van Menselijke Waardigheid, Gelijkwaardigheid en Solidariteit.
Deze bijeenkomst, en deze activiteit, was een mooie manier om deze kernwaarden te vatten in een ritueel. Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken.

Na deze samenkomst gingen we weer terug naar de 'gewone wereld'. Naar de raadsvergadering. Naar de verkiezingscampagne. Naar de dagelijkse besoignes.
Het is raar om te weten dat Erik er waarschijnlijk niet meer is als de uitslagen binnenkomen. Ik had nog graag gezien dat hij gekozen werd tot raadslid. Hij was - en is - een waardevolle toevoeging aan het team, en ik ben blij dat ik hem ken. Dat ik zijn vriend heb mogen worden.
Erik bereidt zich voor op zijn laatste reis. Maar hij zal nooit echt weg zijn.

Foto: Jan Breur