Veenendaal

Spreektekst bij vaststelling raadsakkoord

Voorzitter,

Het jaar was 2006. Een coalitie bestaande uit PvdA, VVD, CDA en Lokaal Veenendaal – één confessionele en drie niet-confessionele partijen – trad aan. Ze hadden een open, beleidsarm akkoord aangeboden. Te open, te inhoudsloos, volgens critici, hoewel dit akkoord een zwaar politiek document was als je het vergelijkt met het raadsakkoord dat nu voorligt.

Desalniettemin bleek het een goede coalitie, en met name Lokaal Veenendaal wethouder Jaap P. bleek een kundig bestuurder. Bovendien deed de nieuwe partij in de gemeenteraad, de SP, iets wat nog nooit een partij eerder gedaan had: amendementen indienen op het raadsakkoord, in plaats van op voorhand tegen te stemmen. En toen zes van de acht amendementen werden aangenomen, had de SP het comfort om als eerste oppositiepartij in de geschiedenis van Veenendaal in te stemmen met het raadsprogramma – zij het met één uitzondering: de beperking van zes buitenevenementen op zondag. Dat ene punt is tot op de dag van vandaag een punt van verzet gebleven, en wat zou het mooi zijn als de SP deze raadsperiode weer een voorstel deed om die beperking op te heffen – en deze eindelijk beloond werd met een meerderheid. Maar hoe dan ook: de periode 2006-2010 was een fijne periode met een uitnodigende coalitie en een constructieve oppositie.

Toch wil ik die periode niet te veel idealiseren. Want in november van datzelfde jaar deed de eerste coalitiecrisis zich voor over het voortbestaan van Ruimbaan. En coalitiediscipline stak al gauw de kop op: PvdA en Lokaal Veenendaal lieten hun samenwerking met de oppositie varen, en waar zij in de commissie nog spraken over "onbehoorlijk bestuur" hadden zij het in de raad over een "goed voorstel". En in 2008, toen de zwembadaffaire boven water kwam, was het al helemaal gedaan met de open cultuur. Oude reflexen bleken sterker dan goede intenties. En dat brengt ons bij de kwestie van vandaag: het raadsakkoord, "Samen werken in vertrouwen."

In het document staat geen politiek – is de opzet. Maar in het financiële afwegingskader staat een beslisboom die juist uiterst politiek is. Waarom is, als je inkomsten en uitgaven met elkaar in evenwicht brengt, het verhogen van de belastingen geen gelijkwaardige keuze? Ontbreekt hier het vertrouwen dat partijen verantwoord met dit middel om kunnen of zullen gaan? Het zal u niet verbazen dat wij hierover een amendement indienen.

En wat wordt er eigenlijk bedoeld met "kortingen op de rijksvergoedingen voor de uitvoering van medebewindstaken worden in principe niet uit gemeentelijke middelen aangevuld". Hoe wordt dit dan gefinancierd?

Tot slot nog een opdracht die wij de raad meegeven voor de komende jaren. Veenendaal is een mooie plek om te werken en te wonen. En iedereen is welkom. Maar niet iedereen kan zich een koopwoning of een duur huurappartement veroorloven. En hoewel de totale woningvoorraad gegroeid is de afgelopen jaren, is het aantal sociale huurwoningen gekrompen. Niet alleen procentueel, maar ook in absolute aantallen. Willen wij een Veenendaal blijven waarin iedereen welkom is, dan moeten we gezamenlijk de schouders zetten onder meer betaalbare woningen. Op uw tafel vindt u een vogelhuisje om u aan deze opdracht te herinneren.

Ik dank u voor uw aandacht.
May the force be with us all.