Veenendaal

Op weg naar een winkel kwam ik 3 mensen tegen.

De eerste was een dame die er altijd even uit probeert te gaan; dapper achter haar rollator, altijd in voor een praatje. Ze is ernstig ziek, maar haar zeurklier hebben ze verwijderd,dus kan ze niet meer zeuren, en probeert ze er van te maken wat er van te maken valt!

’n Andere kennis, die mij alleen kent als SP vrouwtje kwam ook alleen maar even praten, ze had gelezen in de Krant dat er weer veel geld overgebleven was van de W.M.O. Ze snapt er niets van;  omdat zij een eigen huisje heeft af kunnen betalen komt zij nergens voor in aanmerking. Moet van de specialist 2 x in de week therapie krijgen voor haar Astma aanvallen (een kreeg zij er toen we in gesprek waren), bij het WMO loket vangt zij echter bot, krijgt veel te weinig hulp, zij krijgt een PGB budget van 298 euro per jaar, maar moet aan het CAK per jaar 4 x zoveel betalen. Nu heeft zij een ongelukje met haar (eigen) Scootmobiel gehad, een nieuwe kap moet er op (1200 euro). Dat heeft ze gewoon niet. Ze is wel verzekerd, maar moet het bedrag zelf betalen. Zonder Scootmobiel is zij nergens.

Als derde persoon kwam er nog een zeer strijdbare heer voorbij, die vanwege zijn strijdvaardigheid (en niet op zijn mondje gevallen is), veel voor elkaar krijgt waar hij recht op heeft. Hij heeft aangeboden  om samen met mevr. naar het WMO loket te gaan.

Dit was zo maar een gesprekje op de donderdagmiddag. Daarna snel naar huis;  die avond was het inhalen van de avondvierdaagse...