Veenendaal

Bepaalde maatschappelijke tendenzen, zoals onverdraagzaamheid, lijken soms niet te stuiten. Zelfs onze partij blijft niet altijd gevrijwaard van dergelijke fenomenen. De groei die de partij de afgelopen jaren heeft doorgemaakt, heeft een hele keur aan mensen met zich meegebracht - waaronder mensen die achteraf gezien niet helemaal bij de SP blijken te passen.

Mensen die het verschil niet kennen tussen democratie en je zin krijgen passen bijvoorbeeld niet in de SP. Ik denk zelfs dat ze helemaal niet in een politieke partij passen. Ook niet in een "beweging"; daar hebben ze immers enkel te beantwoorden aan de luimen van Geert of Rita. Maar goed, onlangs zijn er twee SP-raadsleden uit de gemeente Utrecht uit de partij gestapt. Er waren "maar" 6 van de 13 amendementen die afdeling Utrecht op het congres indiende aangenomen, en dat is natuurlijk de schuld van "het dictatoriale partijbestuur". Opmerkelijk, aangezien we als partij met z'n allen hierover besloten hebben.

In reactie op de (vaak onterechte) kritiek op de partij, het verlaten van de partij door verschillende raads- en andere partijleden (en de twee Utrechtenaren in het bijzonder) en direct naar aanleiding van een artikel in het NRC, heeft onze regiovertegenwoordiger onderstaand artikel geschreven...

En waarom verlaten zij de SP?
(naar aanleiding van het artikel in Opinie (NRC) van 4 december 2007)

Op 24 november heeft de SP haar congres gehouden. Een afsluiting na meer dan 3 maanden van open discussie over alle mogelijke hete hangijzers en praktische verbeterpunten in de afdelingen, in de regio?s en tenslotte op het congres. Op dat congres waren 50.000 leden vertegenwoordigd door meer dan 1.000 afgevaardigden, die gekozen waren op afdelingsvergaderingen. 279 amendementen kwamen in stemming, waarvan 13 uit de afdeling Utrecht. Van deze amendementen uit Utrecht werden er 6 aangenomen, en 7 verworpen. Op de ledenvergadering van de afdeling Utrecht waren een aantal verdergaande wijzigingsvoorstellen met ruime meerderheid afgewezen. Nu is wel het ?vervelende? van democratie dat je je als minderheid moet neerleggen bij besluiten van de meerderheid.

Twee SP-raadsleden uit Utrecht hebben nu besloten om op te stappen. Erg jammer, maar het kan natuurlijk dat je in de loop van de tijd tot de conclusie komt dat je je niet meer kunt vinden in afspraken die je zelf gemaakt hebt en dat je niet meer past bij de partij die jij in de raad wilde vertegenwoordigen. Uit elkaar gaan is niet makkelijk, of het nu om een relatie of een organisatie gaat waar je je mee verbonden hebt gevoeld.
Maandagavond vond er overleg plaats van de Utrechtse raadsfractie. Omdat het een belangrijk overleg zou zijn, was ik, als gekozen vertegenwoordiger van de regio Utrecht, daarbij aanwezig. Raadsleden Marcel van den Tooren en Caroline Sarolea gaven daar te kennen dat zij zich niet langer herkenden in de SP en opstapten als raadslid. Na een discussie waaruit bleek dat zij niet gevoelig waren voor argumenten van de overige aanwezigen, waren allen het er over eens dat de afwikkeling correct zou moeten gebeuren. Sarolea en Van den Tooren gaven aan dat zij nog enkele raadsdiscussies af wilden afronden en daarna hun zetels zouden teruggeven. Een van beiden memoreerde een inkomstenprobleem na be?indiging van het raadswerk. De SP is overigens principieel van mening dat haar gemeenteraadsleden zelf in hun levensonderhoud dienen te voorzien en midden in de maatschappij horen te staan.
Dat vereist een specifieke organisatie van het raadswerk, waarover elk raadslid een cursus heeft gevolgd. De SP vindt dat je er als raadslid voor op moet passen niet geheel opgeslokt te worden door stadhuismores en - cultuur. Actie en fractie horen voor de SP bij elkaar, wat betekent dat je ook in de wijken duidelijk zichtbaar moet zijn en soms in en buiten de raad je eigen agenda moet volgen. Een goede selectie maken van belangrijke en minder belangrijke beleidsstukken is voor elke volksvertegenwoordiger een opgave.

Ook met de afdrachtregeling, waar beide raadsleden voorafgaand aan hun kandidaatstelling mee instemden, bleken zij het bij nader inzien niet eens. Een van de vertrekkende raadsleden hield zich ook niet aan die regeling. Maar bij de SP geldt wel afspraak is afspraak.
Wat houdt die afdrachtregeling waarover zoveel ophef wordt gemaakt nu eigenlijk in? Waarom beschouwt de SP die regeling als een kroonjuweel? Omdat de duizenden vrijwilligers die zich buiten de gemeenteraad, de provinciale staten of het parlement inzetten voor de SP, daar niet voor betaald worden en wij eraan hechten dat ook onze volksvertegenwoordigers politiek bedrijven zonder daar financieel beter van te worden. Vandaar het principe dat je er als raadslid financieel niet op achteruit maar ook niet op vooruit mag gaan. Vanuit dat principe ontvangen de raadsleden uit Utrecht en andere grote steden 50 procent van de raadsvergoeding om verlet en onkosten te dekken. Wanneer daar aanleiding toe bestaat wordt maatwerk toegepast vanuit dezelfde uitgangspunten.

Bij afscheid nemen hoort dat je de zetel teruggeeft aan de partij die jij op vrijwillige basis vertegenwoordigd hebt. Deze afspraak maken we met alle volksvertegenwoordigers. Zowel voorafgaand aan de raadsperiode als ook opnieuw maandagavond in aanwezigheid van 8 aanwezigen bevestigden beide uitgetreden raadsleden dat ze de zetels zullen teruggeven. Uit de NRC valt op te maken dat zij van plan zijn de SP-zetels voor langere tijd vast te houden. Ik hoop dat dit berust op onjuiste informatie. Dat zij de pers eerder over hun uittreden informeerden dan hun eigen partijgenoten stelde mij zeer teleur.

Wim van Gammeren, SP-regiovertegenwoordiger Utrecht

Zie ook:

Verslag van het congres
HIER