Veenendaal

Terwijl er nauwelijks wat bekend is over de voortagng van de onderhandelingen, blijven ze wel het gesprek van de dag. De Telegraaf, kampioen in partijdige berichtgeving en selectieve verontwaardiging, weet er elke dag wel een randverschijnseltje uit te pikken om links - en met name de PvdA - zwart te maken tegenover rechts Nederland.

Of het nu het uitlekken van de oppositiestrategie is, of het aan de PvdA toedichten van een intern, niet overgenomen voorstel van kamervoorzitster Gerdi Verbeet, het komt in de Telegraaf. Zelfs een uitspraak van een Amsterdams PvdA-gemeenteraadslid moet, vol verontwaardiging, breeduit worden uitgemeten in de Krant van Wakker Nederland.

Het raadslid, Geke van Velzen, verwees over het te formeren kabinet als 'Bruin 1'. Een term die in het leven is geroepen door Volkskrant-columnist Bert Wagendorp, en eigenlijk al volop in zwang is. Er was een PvdA-raadslid voor nodig om de verontwaardiging van De Telegraaf te ontlokken. (Hoe wakker ben je dan eigenlijk, als krant?)

De term 'Bruin' zou verwijzen naar de NSB in de Tweede Wereldoorlog. Naar de 'Bruinhemden', oftwewel de Sturmabteilung (SA). Politiek 'bruin' is foute boel. En het toedichten van de kleur 'bruin' is dan ook tamelijk onbehoorlijk.

Is het dan aan De Telegraaf hierover verontwaardigd te doen? De Telegraaf liet de onpartijdigheid varen in de Eerste Wereldoorlog (ten gunste van de Fransen) en tijdens de Tweede Wereldoorlog koos de krant partij voor niemand minder dan... de Nazi's.

Via steun van De Telegraaf van fl. 25.000,- werden de WA(weerbaarheidsafdeling)-uniformen van de NSB gefinancierd. Vanuit de drukkerijen van De Telegraaf verschenen Nazi-bladen als 'Storm' en 'Groot belang'.

Het heulen met de Nazi's moest De Telegraaf bekopen met een verschijningsverbod van 30 jaar, dat echter al na 4 jaar werd opgeheven. Enerzijds is het begrijpelijk dat de oorlog gevoelig ligt bij De Telegraaf, anderszijds is de verontwaardiging hypocriet: zij stonden toch immers aan de Nazi-kant; en hebben er bij mijn weten nooit afstand van genomen.

Had Geke van Velzen de benaming 'Bruin' dan mogen gebruiken, los van de vraag of de Telegraaf verontwaardigd mag zijn? Natuurlijk is een verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog altijd een goedkope stoot onder de gordel, maar om nu te zeggen dat het niet zou mogen is weer een stap verder.

In de jaren '70 en '80 was het in de radicale linkse kringen (zoals de krakersbeweging) vrij gebruikelijk om alles wat enigszins riekte naar 'rechts' en/of autoriteit te bestempelen als 'Fascist'. En die beschimping werd breed geaccepteerd. Natuurlijk was men verontwaardigd, maar die verontwaardiging hoorde net als de beschimping bij het maatschappelijke proces dat gaande was. Het gebruik van het woord 'Fascist' was eigenlijk vanzelfsprekend.

Heden ten dage wordt het woord 'Fascist' voornamelijk gebruikt om links te beschimpen, en nog meer om de Islam te vernederen. Niemand minder dan Geert Wilders zelf, is de uitvinder vergelijkingen tussen die godsdienst en de foute Tweede-Wereldoorlogse ideologie.

Hij noemt de Koran een fascistisch boek, een 'Mein Kampf' - het boek van Adolf Hitler. Natuurlijk is daar verontwaardiging over. Die komt alleen niet van De Telegraaf; en er staat een heel bataljon (rechtse) mensen op om te zeggen dat ze het al of niet met de vergelijking eens zijn - in het kader van de vrijheid van meningsuiting moet die wel gemaakt kunnen worden.

Niet alleen Wilders maakt gebruik van de vergelijking; ook de Europese Commissie doet dat. Het uitzettingsbeleid van de Franse regering jegens de Roma doet denken aan de uitsluitingsmechanismen van de Tweede Wereldoorlog, toen de Roma ook nergens welkom waren, luidt het standpunt van de Europese Commissie. Dit zei Eurocommissaris Reding (Justitie), waarbij zij wordt verdedigd door haar voorzitter Jose Barosso.

Naast de Nazi's uit de Tweede Wereldoorlog worden er meer gruwelijke regimes en personen gebruikt voor onsmakelijke vergelijkingingen. Zo worden linkse partijen regelmatig beschimpend vergeleken met het Sovjet-regime van Stalin, de Chinese Communistische dictatuur van Mao, of in het vriendelijkste geval de Cubaanse 'heilstaat' van Fidel Castro.

Milieubewegingen hebben op hun beurt te kampen met vergelijkingen met Volkert van der G., de moordenaar van Pim Fortuyn. Ook de bestempeling 'groene Taliban' aan hun adres kan nauwelijks als gepast worden beschouwd.

Zelf gebruik ik ook wel eens een subtiele of minder subtiele verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog, wanneer ik spreek over Wilders of het kabinet dat hij gaat gedogen. Niet omdat ik Wilders als een soort Hitler of Mussolini beschouw, maar om hem met gelijke munt terug te betalen voor zijn rabiate gebral. De verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog dienen meer als spiegel die een punt onderstrepen, dan als een daadwerkelijk vergelijk.
Wie hieraan aanstoot neemt, is moreel verplicht om ook aanstoot te nemen aan Wilders' retoriek.

Het gebruik van verwijzingen naar verwerpelijke personen en regimes is wijdverbreid. Wat De Telegraaf ook moge beweren, de uitspraak van Geke van Velzen is niet uitzonderlijk. En daarmee ook ontdaan van de impact die het zou kunnen hebben. Het valt simpelweg onder de hedendaagse norm van de vrijheid van meningsuiting.

In dat ligt is de opmerking van haar fractievoorzitter, Frank de Wolf ook erg jammer. Die beweert dat Van Velzen die vergelijking niet had mogen maken en biedt een half excuus aan. Het is die halfslachtige houding waardoor de PvdA constant in het defensief blijft. De Wolf had moeten opkomen voor zijn fractielid en voor de vrijheid van meningsuiting.

Waarom zou rechts meer rechten hebben dan links?