Veenendaal

Er waart een geest door de VS. De geest van Bernie Sanders en de BernieBros. Alle machten van het oude Amerika hebben zich tot een heilige drijfjacht tegen deze geest verbonden: de financiële sector, de mainstream media, de republikeinen en Hillary Clinton.

Bernie Sanders, senator namens de staat Vermont, wil de democratische kandidaat voor het presidentschap worden. Hij neemt het in deze race op tegen de 'kroonprinses', Hillary Clinton.
Op zich is dat niet zo vreemd. Het is gebruikelijk dat voor de presidentsverkiezingen, bij beide partijen eerst een strijd voor het kandidaatschap losbarst - al is dat soms een (zeer uitgebreide) formaliteit.
Wat opmerkelijk is, is zijn verschijning. Een opaatje van 74 met dikwijls warrig haar; sprekend in een dik Brooklyns accent op een ongepolijste wijze.

Nog opmerkelijker dan zijn verschijning, is zijn politieke agenda. Had de Amerikaanse kiezer voorheen enkel de keuze tussen 'net iets te rechts' en 'veel te rechts', met Bernie Sanders komt ook 'links' in het Amerikaanse politieke kleurenpalet. Niet 'relatief links', maar 'links'. Onversneden links.
Sanders noemt zichzelf een (democratisch) socialist, en heeft een programma dat lijkt op dat van de SP en het zelfs op punten links inhaalt.

Sanders spreekt zich uit tegen racisme en discriminatie. Hij wil klimaatverandering keihard tegengaan door de energiesector te veranderen. Hij wil betaalbare zorg voor iedereen. Hij wil wapenhandel en wapenbezit aan banden leggen. Hij wil de politie weer 'je beste kameraad' maken. Hij wil de slecht onderhouden infrastructuur aan een groot herstel onderwerpen - en daarmee banen creëren. Hij wil de minimumlonen verhogen en de sociale zekerheid verbeteren.
Sanders wil de financiële sector aanpakken. De (te) grote banken opknippen. Strenge regels invoeren. Een belastingverhoging voor de grote bedrijven en de superrijken. Campagnefinanciering aan banden leggen; opdat politici niet meer 'gekocht' kunnen worden door het bedrijfsleven.
Sanders wil gratis vervolgonderwijs na de middelbare school voor iedereen die wil doorleren. En dit betalen met een belastingverhoging.

En wat nog meer bizar is: deze onaangepaste opa met zijn 'radicale' linkse ideeën maakt niet alleen een kans op de kandidatuur, maar is zelfs favoriet voor het presidentschap...

Terwijl wij, Europeanen, onszelf wijsmaken dat de volgende president ofwel Hillary Clinton, ofwel Donald Trump heet, missen we wat er echt gaande is in de VS.
Wat Trump betreft: dat er hordes Nederlanders achter een rechtse haatzaaier met een slecht kapsel aanlopen, wil niet zeggen dat de hele wereld dat doet. Daarbij weet Trump zijn achterban niet te mobiliseren, waardoor hij het bij de Republikeinse voorverkiezing in de staat Iowa moest afleggen tegen zijn opponent Ted Cruz, en de hete adem van Marco Rubio in zijn nek voelt.
Neen, het is zeker geen vaststaand feit dat Donald Trump de Republikeinen gaat vertegenwoordigen in de race om het Witte Huis.

In hetzelfde Iowa waar Trump niet won, won Hillary Clinton het niet van Bernie Sanders. Het werd een gelijkspel.
En dat is verlies, als je vorig jaar nog de onaantastbare kandidaat was en het voorverkiezingsgebeuren een formaliteit leek te zijn.
Clinton mag dan wel enkele 'kiesmannen' meer hebben; ze heeft deze enkel te danken aan een voor haar gunstig uitgevallen zestal spellen kop-of-munt. (Heerlijk, die geavanceerde democratie in Amerika.)
En volgens de peilingen staat ze achter in de staat New Hampshire, waar er aanstaande dinsdag voorverkiezingen plaatsvinden...

De troefkaart die Clinton in handen heeft is dat zij 'verkiesbaarder' is. Sanders' boodschap slaat misschien wel aan bij de progressieve Democraten, maar om de Republikeinen te verslaan heb je toch een gematigder kandidaat nodig...
Het doet denken aan de troefkaart die de PvdA denkt te hebben ten opzichte van de SP, als het op regeren aankomt.
Die troefkaart blijkt valse bluf! Uit talloze peilingen blijkt dat Sanders het aanzienlijk beter doet tegen de Republikeinen dan Clinton. Willen de Democraten het presidentschap houden, dan maken ze een betere kans met de mopperige linkse opa, dan met de kroonprinses van het establishment.

Ik pretendeer geen kenner van de Amerikaanse politiek te zijn. Ik weet niet wat het verschil is tussen een Caucus en en Primary. Ik weet niet wat Glass-Steagal precies is, en wat de herinvoering ervan behelst. Of hoe het krachtenspel werkt tussen de president en het Congres en de Senaat (ik weet niet eens wat het verschil tussen het Congres en de Senaat is).
Maar ik herken een politieke revolutie als ik er één zie. En dat is nu wat gaande is in de VS.
In het land van de kapitalistische cowboys, waar de democratie niets meer is dan een dun laagje vernis dat de oligarchie nauwelijks verhult, waar de middenklasse wordt weggepoetst en de arbeidersklasse uitgebuit - dit alles ten gunste van de Dagobert Ducks die zich wentelen in andermans geld en de ideologie van Ayn Rand...
...in dit land zegt nu de gewone mens: "Ho. Ik heb genoeg van jullie strapatzen. Het wordt tijd dat wij, en onze belangen, weer eens vertegenwoordigd worden, in plaats van enkel die van de Wall Street-schurken!"

En als het daar kan, moet het hier ook kunnen.
Feel The Burn!