Veenendaal

respecteer de slachtoffers

Vandaag is het een jaar geleden dat Hamas een grootscheepse aanval op Israel pleegde. Zo'n 1200 doden zijn gevallen, onder wie 782 ongewapende burgers. Naar schatting zijn er 200 gijzelaars genomen; zowel soldaten als burgers.

Een verschrikking die zijn weerga niet kent.

Natuurlijk; 7 oktober gebeurde niet in een vacuüm.
Deze aanval is een reactie op de Israëlische bezettingspolitiek, waarbij er voortdurend nederzettingen worden gebouwd op de Westelijke Jordaanoever - waarbij regelmatig Palestijnen worden gedood. Op de Israelische invallen op de Al Aqsa Moskee.
En de gegijzelde soldaten moesten 'wisselgeld' zijn voor de duizenden Palestijnse gevangenen die Israel permanent houdt - vaak zonder proces en voor onbepaalde tijd.

Je kunt je afvragen hoe de aanval überhaupt heeft kunnen plaatsvinden.
De Mossad is één van de beste inlichtingendiensten ter wereld. Het IDF heeft het meest geavanceerde high-tech arsenaal, en is uitermate bekend met een vijand als Hamas. De grens tussen Israel en Gaza is altijd streng (militair) bewaakt. En Egypte heeft Israel twee weken van tevoren getipt.
Deze aanval had in de kiem gesmoord kunnen zijn nog voor hij had plaatsgevonden.

Je kunt het verdacht vinden dat onderzoeken naar toepassing van de 'Hannibal-doctrine' gesloten zijn na bezwaren van de IDF, zodat er niet duidelijk kan worden hoeveel doden Hamas heeft gemaakt, en wie er in 'vriendelijk vuur' van de IDF is omgekomen.

Je hebt het grootste gelijk als je de reactie van Israel buitenproportioneel noemt. De barrage van beschietingen en bombardementen op burgerdoelen heeft behoorlijk wat genocidale trekken. Het te pas en te onpas gebouwen bestempelen als 'Hamas-basis', onderbouwd met flinterdun, zelfgeplant of zelfs helemaal geen bewijs is een aantasting van Israel's geloofwaardigheid en van de legitimiteit van deze aanvallen.
Je moet je ook de vraag stellen of het strategisch handig is om het gebied waar de gijzelaars vast worden gehouden plat te gooien met bommen, en hoeveel gijzelaars er in de bombardementen zijn omgegekomen.

Dit alles doet echter niets af aan het verdriet dat de families van de slachtoffers ondergaan. Hun angst, hun hoop.
Wat zij sinds vorig jaar doormaken, gun je geen mens toe.

Vandaag is hun dag.
Laat hen rouwen, laat hen hopen, laat hen bidden, laat hen herinneren.
Zij hebben net zoveel recht op compassie en medeleven als ieder ander mens. Op het moment dat we een Israelisch mensenleven een andere waarde toekennen dan een Palestijns mensenleven, of wat voor mensenleven dan ook, zijn we verkeerd bezig.
Elk burgerslachtoffer is er één teveel; ongeacht aan welke zijde.
En vandaag is het de dag van de Israelische slachtoffers.

Natuurlijk: ook zij zijn niet geholpen met de voortdurende oorlog. Een staakt-het-vuren, als aanloop van een nieuw vredesverdrag, is ook in hun belang. Elke dag dat er oorlog is, is er een teveel.
Daarom herhaal ik de woorden die ik ook op Chanoeka schreef:

Spreek je ook vandaag uit tegen de oorlog, maar
spreek je niet juist vandaag uit tegen de oorlog.

Zie ook:

• Lichtjesfeest
• SP organiseert filmavond...