Veenendaal

Foto: Baukje Hiemstra

Afgelopen zaterdag mochten Toke, Ria en ik te gast zijn op het Suikerfeest van de Afghaanse vereniging hier in Veenendaal.
Temidden van een groep van zo’n vijftig Afghaanse vrouwen hebben we feest gevierd.

De groep bestond uit vrouwen van alle leeftijden. Er waren jonge vrouwen die hier in Nederland geboren waren. En ik heb een jonge vrouw gesproken die nog maar een jaar in Nederland woonde.
Zij was met haar man en schoonfamilie naar Nederland gekomen. Ze vond ons land mooi. Maar haar ouders en andere familie zaten in Afghanistan. Daar maakte ze zich zorgen over.
Alle vrouwen hadden de mooiste kleren aan. Sommige vrouwen traditioneel Afghaanse kleding, anderen waren Westers gekleed. En de kleine kinderen zagen er betoverend mooi uit met hun satijnen jurkjes en hun mooie lakschoentjes.

Er werd door iedereen eten mee genomen en dat werd op een grote tafel gezet. Wij, als gasten, mochten als eerste van al die heerlijkheden nemen. We namen heerlijk gekruide rijst, gehaktballetjes in een zacht gekruide saus, gebakken aubergines met tomatensaus en yoghurt, kippenpootjes. Het was overheerlijk. En omdat de vrouwen bang waren dat we tekort zouden komen, brachten ze ons nog eens een bord met allerlei hapjes.
We voerden ondertussen allerlei gesprekjes over eten, kleding, feesten, de kapper, werk  en de kinderen.
En steeds gaven de vrouwen ons het gevoel dat we bijzonder waren en dat we welkom waren.
Dat ze het fijn vonden dat we bij hun feest wilden zijn.
Na het eten werd getrakteerd op zoetigheid en daarna was het tijd om te dansen. De kinderen deden de mooie elegante bewegingen van hun moeders na. Het was een lust voor het oog.

Ik heb me nog nooit zo welkom gevoeld. En ik heb nog nooit de gave van het delen zo meegemaakt.
Daar kan ik nog wat van leren!