Veenendaal

Over het inwerkprogramma

"Uit Veenendaal?" Vroeg de jongen van de PvdA. "Ik moet je eerlijk bekennen dat ik momenteel een hekel aan de gemeente Veenendaal heb."
Dit statement wekte direct mijn interesse, want - OEF - wat is dit een binnenkomer.

Het inwerkprogramma was van start. Nieuwe statenleden en beoogde commissieleden en fractiemedewerkers konden 'speeddaten' met de 'veteranen': de ervaren statenleden, gedeputeerden en ambtenaren. En hoewel mijn ervaring in de Staten beperkt is, werd ik tot de ervarenen gerekend. En tegenover mij zat een aanstaand commissielid van de Partij van de Arbeid.
"Veenendaal heeft mij mijn zetel gekost," legde hij uit. In de voorlopige uitslag had de PvdA lang op vier zetels gestaan, en zou hij gekozen zijn als statenlid. Maar toen kwam - na lang wachten - Veenendaal binnen, en maakte daar alsnog drie zetels van. En moest de jongen genoegen nemen met een positie als commissielid in plaats van volwaardig statenlid.

Tijdens het inwerkprogramma werd er kennisgemaakt, er werd uitleg gegegeven over de provinciale organisatie, het instrumentarium, er was een rondleiding door het gebouw, en er waren werkbezoeken om verschillende dossiers 'levend' te maken.
En zo begaf ik mij drie woensdagen lang niet alleen op het Provinciehuis, maar ook op bouwplaatsen, in natuurgebieden, in windmolenparken, in 'krachtwijken'. Een intensief programma, waar in werkelijk ontzettend veel de revue passeerde. Een behoorlijke binnenkomer voor zowel nieuwe als herkozen Statenleden.

Tijdens het eerste werkbezoek werd lunch geserveerd, waarbij ik genantelijkerwijs een glas tomatensoep over mij heen kreeg. (Serieus, wie serveert er nou tomatensoep in een flute?) De rest van de dag moest ik dus in bevlekte kleren rondlopen.
En alsof dat niet erg genoeg was, liep ik later die middag een oude bekende tegen het lijf. De vlekken in mijn kleding waren hem niet onopgemerkt gebleven, en de volgende dag ontving ik een mail van hem met het advies om meer aandacht aan mijn uiterlijke verzorging te besteden - zodat de slordigheid niet zou afleiden van mijn politieke boodschap.
Ik mailde hem terug om hem gerust te stellen: dit is niet mijn gebruikelijke verschijningsvorm. Hij toonde begrip en vond het jammer dat zo'n banaal incidentje zo'n stempel op mijn eerste dag drukte.
Inderdaad; dit was niet de binnenkomer waarop ik gehoopt had.

De verkiezingen hebben er niet alleen toe geleid dat de PvdA-knul zijn zetel misliep en dat ik mijn eerste werkdag besmeurd en riekend naar tomatensoep moest doorbrengen, maar ook dat de PVV terugkeerde in de Staten. En wat dit behelst zou ik ervaren tijdens mijn 'speeddate' met een beoogd PVV-statencommissielid.
"Ik wil een goed OV-netwerk door de hele provincie," vertelde ik hem. "Zo ontlast je ook de wegen, want dan kunnen meer mensen de auto laten staan."
"Weet je hoe je de wegen ook ontlast?" Vroeg hij. "Als er iets gedaan wordt aan de massa-immigratie."

Zo had iedereen zijn binnenkomer...