Veenendaal

Vorige week (donderdag 31 mei) heeft de SP tegen het masterplan 'Duivenweide', voor een nieuw theater gestemd. Het prijskaartje van 50 miljoen was te hoog om in goed geweten, gezien de financiële situatie van de gemeente, in te stemmen met het voorstel.
Aangezien ChristenUnie, SGP en CDA hetzelfde deden, sneuvelde het voorstel en is de ontwikkeling van het nieuwe theater even op pauze gezet.

De reacties die er hierop bij mij zijn binnengekomen laten zich opdelen in twee categorieën. "Was jij nog maar raadslid, dan was dit niet gebeurd" is de ene categorie; in stil contrast staande met de tweede categorie waarin ik word neergezet als de kwade genius die hoogstpersoonlijk het theater de nek om heeft gedraaid (alsof Sietse niet bestaat of slechts een buikspreekpop is).

Om met die laatste te beginnen: ik heb geen rol gehad in dit besluit. Ik ben al bijna een jaar geen onderdeel meer van de gemeenteraadsfractie, en het bestuur is niet om advies of toestemming gevraagd. Dat hoeft ook niet; het team kan prima zelf beslissingen maken. Het zou wat zijn als het niet zo was! 

De gedachte dat ik geen theater zou willen is ook moeilijk te rijmen met de positieve, constructieve houding die de fractie in 'mijn tijd' had, ten opzichte van het nieuwe theater. Wat dat betreft snijden de reacties uit de eerste categorie meer hout - al zijn speculaties over mijn hypothetische stemgedrag van vorige week vrij zinloos.

De werkelijkheid is: ik weet niet wat ik vorige week gestemd zou hebben.
Bij de eerdere steun aan het theater hebben we altijd gezegd dat een podium voor lokale cultuurmakers prioriteit heeft boven een grote zaal. Met andere woorden: we vinden het belangrijker dat de Begonia's, de Veense G-band, en de vele scholierenbandjes die Veenendaal rijk is kunnen optreden, dan dat je hier naar Tineke Schouten kunt kijken.
En - hier zit de crux - de steun ook kwam altijd met het voorbehoud dat we het wel moeten kunnen betalen.
En de fractie heeft gewogen dat 50+ miljoen nu niet is op te brengen.

Zou ik tot dezelfde afweging zijn gekomen?
Geen idee.
Ik weet niet hoe de Kadernota van de gemeente eruit ziet. Ik weet niet hoeveel schoolgebouwen er acuut aan vervanging toe zijn.
Ik weet wel dat het Ravijnjaar niet is afgewend, en dat Veenendaal net als veel andere gemeenten vanaf 2026 enorme tekorten mag verwachten. En ik weet ook dat de staat van veel schoolgebouwen dermate slecht is, dat er nog behoorlijke kosten op het gebied van onderwijshuisvesting aankomen.
En als ik lees dat er in Veenendaal bij de Eerste Bestuursrapportage al een overschrijding van 5,3 miljoen is, vind ik dat behoorlijk fors.
Al met al is het legitiem om te zeggen dat geen 50 miljoen kunt missen voor een nieuw theater - en dat is het oordeel van de fractie.

Ik weet dus niet of ik wel of niet tot hetzelfde oordeel zou zijn gekomen. Die vraag is eigenlijk ook niet zo relevant: de fractie heeft naar eer en geweten een afweging gemaakt conform de richtlijnen en binnen de bandbreedte die vanaf het begin al staan. En dus kan ik niet anders dan deze afweging te accepteren en te verdedigen.

Bij het verdedigen hoort ook dat ik om moet gaan met boze reacties en vileine plaagstootjes. Ik zit er niet altijd even gretig op te wachten, maar het hoort erbij. Wat er NIET bijhoort, is de wijze waarop enkele van mijn partijgenoten zijn bejegend. Scheldpartijen en dreigementen zijn op geen enkele wijze gepast. Zeker van actieve politici mag meer decorum worden verwacht.

Speculaties en scheldpartijen brengen het theater echt niet dichter bij.
Wat het theater wel dichterbij brengt is de 37,5 miljoen die er nog altijd voor gealloceerd staat. En een goede verstandhouding tussen de verschillende fracties, met oog voor elkaars wensen - en boven alles: oog voor het culturele klimaat van Veenendaal.