5 mei 2008
Gisteravond stond ik weer voor het monument voor de gevallenen, bij station Veenendaal Centrum. Het is altijd een bijzonder gevoel, wanneer je aan komt lopen in de stoet, en alle ogen richten zich op jou en degenen rondom je. Je voelt dat het niet om jezelf gaat. Iets groters. De vrijheid, de vrede, die we te danken hebben aan hen die ervoor gevochten hebben. Die stierven voor jou, terwijl ze je nooit gekend hebben...
Lees verder