Veenendaal

Afgelopen december overleed Nelson Mandela. Hij wordt alom geprezen voor zijn inzet voor verzoening tussen de blanke en zwarte bevolking van Zuid-Afrika, maar zijn aanvankelijke strijd draaide om de emancipatie van de zwarte bevolking.

In Nederland was de SP, toen nog slechts een 'federatie van lokale afdelingen', zonder landelijke vertegenwoordiging in het parlement, een van de eerste partijen die zich solidair verklaarde met de emancipatiestrijd van Mandela en zijn volk. Conservatieve groeperingen - waaronder veel christelijke gemeenschappen - bleven achter; zij steunden lange tijd het heersende apartheidsregime.

Emancipatie, oftewel het opeisen van een plek in de wereld/samenleving door groepen of individuen, is van oudsher de kern van de linkse strijd. Arbeiders, vrouwen, homoseksuelen, allochtonen, ZZP'ers, WSW'ers... zij kunnen de linkse partijen altijd aan hun zijde vinden wanneer zij hun plekje onder de zon - hun rechten - claimen.

(Bepaalde) christenen zijn minder genegen om de emancipatie van anderen te steunen. Zij zien juist in nederigheid een deugd. Immers:
"Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het koninkrijk van de hemel." (Mattheus 5:3)

Wanneer je een dergelijke emancipatiestrijd ondersteunt, ga je dus in tegen die nederigheid, en houd je jezelf en die ander af van het koninkrijk van God. Zou een redenatie kunnen zijn. Of misschien zorgt de nederigheid in zichzelf al voor gezagsgetrouwheid ~ en is eenieder die aan de zittende macht tornt een hoogmoedige, en dus een zondaar. Immers; hoogmoed staat in het rijtje zaken die Jezus (in Marcus 7:20-13) als zondig beschouwt.

Daar is natuurlijk wat voor te zeggen. Dat Justin Bieber bij een bezoek aan het Anne Frank-huis het beroemdste holocaustslachtoffer postuum tot zijn fanschare rekende, is met geen woord goed te praten. Of Anne nu een Belieber geweest zou zijn of niet.

Nederigheid siert de mens.
Zelfs Jezus van Nazareth - de persoon op wie christenen hun religie baseren - toonde zich op momenten nederig. Volgens Johannes 13 ging hij hierin zo ver dat hij zelfs de voeten van zijn leerlingen waste. Een taak die destijds bedoeld was voor ondergeschikten; maar Jezus - hun meerdere - waste de voeten van de discipelen.
Een ritueel dat Paus Fransiscus I, de paus die de Rooms-Katholieke kerk lijkt te willen ontdoen van zijn poeha, heeft overgenomen.

Maar daarmee is de kous niet af.

Vorig jaar schreef ik dat de inzet voor een betere wereld onderdeel dient te zijn van je mens-zijn. Het in stand houden van armoede en onderdrukking druist in tegen de wil van God; ook al moet je daarvoor je nederigheid daarvoor soms terzijde schuiven.
Je talent, of 'Godsvermogen', moet worden aangewend om het goede na te streven.

"Men steekt ook geen lamp aan om hem vervolgens onder een korenmaat weg te zetten, nee, men zet hem op een standaard, zodat hij licht geeft voor ieder die in huis is. Zo moet jullie licht schijnen voor de mensen, opdat ze jullie goede daden zien (...)" (Mat. 5:15, 16)

Er is dus niets mis met naar de voorgrond te treden, of met de verdrukten hun plek onder de zon te bevechten. Emancipatiestrijd is van een totaal ander caliber dan de arrogantie van Bieber.
Dus: demonstreer, organiseer, fulmineer...
Sta op tegen discriminatie, tegen vernedering, tegen armoede. Sta op voor je medemens.
"alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.(...) alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan."
(Mat. 25:40, 45)

FIJNE PAASDAGEN TOEGEWENST...