Veenendaal

Het nieuwe vervangt het oude...

Het is volbracht. Het grote uitvliegen heeft plaatsgevonden. Na een mooie campagne en het electorale slagveld dat de verkiezingen waren, namen de 'oude' Staten op dinsdag afscheid, om de 'nieuwe' Staten op woensdag te laten aantreden.
En met 'nieuwe' Staten is geen woord teveel gezegd. Van de 49 Utrechtse zetels zijn er 30 door een nieuwkomer ingenomen.

Dat betekent automatisch dat er dus 30 Statenleden afscheid hadden genomen. Sterker nog: hele partijen zijn weggevaagd. Voor Denk en BVNL is er geen zetel meer in de Statenzaal. De kiezer kan wreed zijn.
Met het verdwijnen van BVNL verdwijnt ook René Dercksen. Van de zomer was hij met zijn fractie overgelopen van de PVV naar BVNL; van Wilders naar Van Haga. Had hij dat niet gedaan, dan had hij nog in de Provincie gezeten. De PVV heeft wel twee zetels binnengehaald.
Zijn onnavolgbare betogen, gelardeerd met zorgvuldig gecherrypickte feiten en willekeurige bruggetjes naar massa-immigratie, zullen de komende vier jaar niet gehoord worden in de Statenzaal.
Dercksen kwam niet naar zijn eigen afscheid, maar gaf die dinsdagavond voetbaltraining. Daarmee miste hij ook het moment dat zijn fractiegenoot, Elly Broere, een koninklijke onderscheiding kreeg.

Ook Michel nam afscheid. Niet onverwacht.
'Zijn' Socialisten Utrecht nam niet deel aan de verkiezingen.
Jarenlang heeft hij zich ingezet voor de SP, maar nadat de Partijraad had besloten dat betrokkenheid bij het Marxistisch Forum niet verenigbaar is met het partijlidmaatschap, was er binnen de SP geen plaats meer voor hem. Royement volgde. En als gevolg daarvan een 'scheiding' in de fractie.
Formeel werden we twee fracties: ik ging door als SP, Michel werd Socialisten Utrecht. En we deelden Tim, onze medewerker.
Niet alleen deelden we Tim, onze samenwerking bleef hecht. Feitelijk bleven we als één fractie functioneren. Ik sprak namens beide fracties over mobiliteit, hij namens beide fracties over financiën. "Alleen onze naam is wat langer geworden," typeerde Michel onze samenwerking.
Michel en ik kennen elkaar lang. Al sinds voor ik bij de Statenfractie betrokken raakte. Sterker nog; al sinds voor ik in de Gemeenteraad kwam. Misschien al sinds voordat SP Veenendaal de status van zelfstandige afdeling kreeg.

Het was een eer om met hem samen te werken. Zijn gedrevenheid, verstand van zaken en humor zullen worden gemist in de Statenzaal. En niet alleen door mij. Met een glimlach denk ik terug aan zijn famous last words in de laatste Statenvergadering: "maar om opportunistische redenen zullen wij tegen stemmen."
Hoewel Michel en ik allebei slecht in cadeautjes zijn - niet alleen in het uitkiezen ervan, maar überhaupt in het bedenken dat een gelegenheid om een cadeautje vraagt - had ik op die laatste vergadering iets voor hem meegenomen. Een flesje 'Hamer en Sikkel'-bier.
Meer Michel dan dat krijg je het niet...

Een nieuw tijdperk breekt aan.
Voor het eerst zonder maatje in de Statenzaal.
Als enige SP'er in de Staten.
Als enige Veenendaler in de Staten.
Op een nieuwe plek.
Niet meer naast de BVNL, waar ik Dercksen en Broere als een ultraconservatieve Waldorf en Statler commentaar hoorde leveren op eenieder aan het spreekgestoelte, maar naast de ChristenUnie. En dicht bij mijn linkse vrienden van GroenLinks, PvdA en Partij voor de Dieren.
En aan de andere kant dicht bij de BBB, waarvan enkele Statenleden mij al meldden zich te verheugen op de samenwerking. Dat zij ook goed OV op het platteland willen, en dat zij ook vinden dat energie weer in publieke handen moet komen. Dat belooft veel goeds.

Het oude heeft plaatsgemaakt voor het nieuwe.
Ik heb er zin in.