Veenendaal

Op de zaterdag voor kerst, een van de dagen dat het consumentisme welig tiert, is het van belang dat we ook stilstaan bij de andere kant van het leven. Dat we een uurtje de tijd nemen om al lopend stil te staan bij ons diepste verlangen naar vrede en gerechtigheid.
Aan onze verbondenheid met de aarde, de natuur en met onszelf.
Mij helpt het gedicht van Ed Hoornik
hierbij. Dat wil ik dan ook graag delen.

Hebben en zijn

Op school stonden ze op het bord geschreven.
Het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
De ene werklijkheid, de andre schijn.

Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven die dingen uitgeheven,
Vervuld worden van goddelijke pijn.

Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.

Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
Is kind worden en naar de sterren kijken,
En daarheen langzaam worden opgelicht.

Foto: SP Veenendaal